Για εμάς και διάφορα άλλα υλικά που πιθανόν να σας ενδιαφέρουν

Σχετικά με την λειτουργία των καταστημάτων στις 20 Δεκεμβρίου

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία και ειδικότερα το άρθρο 1, του Β.Δ. 750/71, στο οποίο αναφέρεται ότι: «Επιτρέπεται η λειτουργία των επιχειρήσεων και των παντός είδους καταστημάτων κατά το κεκανονισμένο ωράριο λειτουργίας των α) κατά την Κυριακή η οποία συμπίπτει μεταξύ της 18ης και της 24ης Δεκεμβρίου κάθε έτους και β) κατά την τελευταία Κυριακή κάθε έτους εφόσον αύτη συμπίπτει με την 31ην Δεκεμβρίου».

Επομένως, τα εμπορικά καταστήματα και τα καταστήματα τροφίμων επιτρέπεται να λειτουργήσουν φέτος μία (1) Κυριακή αυτήν της 20ης Δεκεμβρίου 2009. Σύμφωνα με το ίδιο Β.Δ. οι εργαζόμενοι, εφόσον λειτουργήσει το κατάστημα θα πρέπει να προσέλθουν στην εργασία τους.

Ως προς τα ρεπό και την αποζημίωση των εργαζομένων για την απασχόλησή τους κατά την Κυριακή 20-12-2009, ισχύουν τα εξής:

α) Για όσους αμείβονται με ημερομίσθιο, θα λάβουν τόσα ωρομίσθια όσες ώρες απασχολήθηκαν και προσαύξηση 75% που θα υπολογισθεί στο νόμιμο ωρομίσθιο τους και για όσες ώρες εργασθούν,

β) για όσους αμείβονται με μισθό προσαύξηση 75% επί του 1/25 του νόμιμου μισθού τους.

ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΡΕΠΟ ο εργοδότης υποχρεούται να χορηγήσει μία (1) ημέρα αναπληρωματικής ανάπαυσης (ρεπό) (χορηγείται κατ’έθιμο στις 2/1/2010 ή σε περίπτωση απογραφής, εντός του πρώτου μήνα του νέου έτους).

Ο εργοδότης δεν υποχρεούται να χορηγήσει συμπληρωματική ημέρα ανάπαυσης (Β.Δ. 748/66, άρθρο 10, παρ.1). παρά μόνο αν ο εργαζόμενος εργάστηκε από 5 ώρες και πάνω.

Η αναπληρωματική ανάπαυση καθορίζεται από τον εργοδότη (σε συμφωνία και με τον εργαζόμενο) και θα πρέπει να ανακοινωθεί στην οικεία Επιθεώρηση Εργασίας.

ΚΕΠΕΑ/ΓΣΕΕ (http://www.kepea.gr/

"Εθελούσιες απολύσεις" στα notos galleries

Μετά τις πρώτες απολύσεις που έγιναν στα notos galleries, την αναστάτωση που δημιουργήθηκε μεταξύ των εργαζομένων για μελλοντικές νέες απολύσεις και τη στάση εργασίας που έκανε το σωματείο των εργαζομένων στη Θεσσαλονίκη η εργοδοσία στα notos galleries ανακοίνωσε πρόγραμμα "εθελούσιας εξόδου" από την εταιρία. Από ότι φένεται αποτελεί τη νέα τακτική των αφεντικών προκειμένου να προλάβει την όποια συλλογική αντίσταση των εργαζομένων πετώντας το μπαλάκι στον καθένα ατομικά. Ανάλογη πρακτική ακολουθήθηκε και με τους εργαζόμενους στη wind. Συνάδελφοι στα notos ας μην ξεχνάμε ότι η όποια πενιχρή αποζημίωση εξατμίζεται πολύ γρήγορα με την ακρίβεια που υπάρχει και η ανεργία παντού καλπάζει με ιλλιγιώδης ρυθμούς. Όποιος, όποια νομίζει πως θα βρεί δουλειά εύκολα αυταπατάται.
Το επιχειρησιακό σωματείο ή μάλλον καλύτερα το ΔΣ συνεχίζει να τηρεί μια προκλητική σιγή ιχθύος. Στις απολύσεις που προηγήθηκαν δεν έκανε απολύτως τίποτε, προσπαθώντας να το περάσει στο ντούκου και την ίδια τακτική ακολουθεί και σήμερα με το πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου.

Aνακοίνωση σωματείων για 6 Δεκέμβρη

Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 25/11, μετά από πρόσκληση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής σε πρωτοβάθμια σωματεία, σύσκεψη για να συζητήσουμε την ανάγκη ανάληψης πρωτοβουλιών μπροστά στην 6η Δεκέμβρη (συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου).

Στην σύσκεψη παραβρέθηκαν τα πρωτοβάθμια σωματεία: Πανελλαδικό Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών-ΣΕΦΚ, Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής, Παννατική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού – ΠΕΚΟΠ.

Τα σωματεία διατύπωσαν την ανάγκη να οργανωθεί μια μαζική εργατική - λαϊκή – νεολαιίστικη διαδήλωση την Κυριακή 6/12/09. Μια διαδήλωση που θα καταδικάζει τις αντεργατικές – αντιλαϊκές πολιτικές των αφεντικών και των κυβερνήσεων (των όποιων κυβερνήσεων), μια διαδήλωση που θα καταδικάζει την κρατική καταστολή και τον αυταρχισμό ενάντια στο κίνημα, μια διαδήλωση που θα υπενθυμίζει πως η οργή της νεολαίας και όλου του λαού ενάντια σε ό,τι μας πνίγει δεν καταστέλλεται, δεν περιθωριοποιείται, δεν αμβλύνεται. Για έναν εργατικό Δεκέμβρη των αντιστάσεων του κόσμου της δουλειάς.

Στα πλαίσια αυτά, τα σωματεία απευθύνουν κάλεσμα για ένα μαζικό εργατικό μπλοκ σωματείων, στη διαδήλωση της Κυριακής 6 Δεκέμβρη, στις 13.30 μ.μ. στα Προπύλαια, και πορεία προς τη Βουλή, στο οποίο καλούν και φοιτητικοί-σπουδαστικοί σύλλογοι και άλλες κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις.

Καλούμε όλα τα πρωτοβάθμια εργατικά σωματεία να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις για συμμετοχή στη διαδήλωση και για τη συγκρότηση ενός εργατικού μπλοκ των σωματείων σε αυτή τη διαδήλωση.

Στη σύσκεψη υπήρξε πρόταση της ΠΕΚΟΠ, να οργανωθεί μαζική ανοιχτή εκδήλωση -συζήτηση στα μέσα Δεκέμβρη, με θέμα το δουλεμπόριο, την ελαστική και μαύρη εργασία, με αφορμή και τον 1 χρόνο από την δολοφονική επίθεση εναντίον της Κ. Κούνεβα, πρόταση που έγινε αποδεκτή από τα σωματεία. Στην κατεύθυνση αυτή καλούμε και άλλα σωματεία να συνδιοργανώσουν την εκδήλωση. Η ημερομηνία και ο χώρος θα ανακοινωθούν τις επόμενες μέρες.

ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ.

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΜΕ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΜΕ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ, ΜΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ, ΜΕ ΡΟΠΑΛΑ ΚΑΙ ΧΗΜΙΚΑ, ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Oι εργαζόμενοι δεν είναι αναλώσιμο προϊόν


H αφίσσα αυτή κολλήθηκε στα καταστήματα notos galleries και notos home σε αθήνα και πειραιά με αφορμή τις απολύσεις που έγιναν τον τελευταίο καιρό. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει 12 απολύσεις σε αθήνα, πειραιά και θεσαλονίκη. Οι εργαζόμενοι στη Θεσσαλονίκη προχώρησαν μάλιστα και σε 2ωρη στάση εργασίας.

Απαγορεύεται το καθισιό

Όποιος μπαίνει στο πολυκατάστημα θα πει ότι οι υπάλληλοι είναι ξεκούραστοι, στην πραγματικότητα όποιος δουλεύει εκεί υποφέρει από πολλές δυσκολίες. Ναι, η κάθε δουλειά έχει τα αρνητικά και τα θετικά της αλλά το να φτάσουν τα αρνητικά να είναι πολλαπλάσια των θετικών και εις βάρος της υγείας του υπαλλήλου με έναν απάνθρωπο τρόπο, πρέπει να πάρουμε θέση στο ζήτημα αυτό.

Παρά τα αρνητικά της εργασίας και την απανθρωπιά πολλοί εργαζόμενοι αναγκάζονται να συνεχίζουν την εργασία αφού η οποιαδήποτε αντίρρηση θα έχει ως αποτέλεσμα την απόλυσή τους, αν όχι αμέσως τότε αργότερα, εκμεταλλευόμενοι την αυξημένη ανεργία στη χώρα και, με άλλα λόγια: «αν δε σου αρέσει η δουλειά φύγε, υπάρχουν πολλοί που θα δέχονται να εργάζονται με χαμηλότερο μισθό από αυτό που παίρνεις».

Που είναι τα δικαιώματα του υπάλληλου; Που είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα; Που είναι η κυβέρνηση μπροστά σε όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα;

Που είναι η ανθρωπιά όταν απαγορεύεται στον υπάλληλο να κάθεται και στέκεται όρθιος συνεχόμενα επί οχτώ ώρες χωρίς να καθίσει ούτε μια στιγμή; Είμαστε άνθρωποι δεν είμαστε μηχανήματα.

Την πρώτη μέρα εργασίας μου εκεί δεν ήξερα το σύστημά τους. Έκατσα για λίγο να ξεκουραστώ και τότε ήρθε η υπεύθυνη και μου είπε: απαγορεύεται το καθισιό, ο κανονισμός του πολυκαταστήματος απαγορεύει στους υπαλλήλους να κάθονται ακόμα και αν δεν υπάρχουν πελάτες.

Της είπα: κουράστηκα όμως και χρειάζομαι να καθίσω για λίγο.
Μου απάντησε: έχεις μισή ώρα διάλλειμα όπου μπορείς να καθίσεις.

Που να κάτσουμε; Που να κάτσουμε αφού δεν υπάρχει ειδικός χώρος για να ξεκουράζονται οι υπάλληλοι, φανταστείτε ότι καθόμασταν κάθε μέρα πάνω σε πέτρινο παγκάκι για να φάμε ένα σάντουιτς. Ρωτήσαμε την υπεύθυνη αν υπάρχει (ελπίδα) πιθανότητα να φτιαχτεί ένα ειδικό μέρος για την ξεκούραση των υπαλλήλων.

ΟΧΙ στις απολύσεις στα ΝΟTOS GALLERIES

Oι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η απόλυση μένει για να παραφράσουμε ένα γνωστό τραγούδι. Πριν τις εκλογές ήταν οι εργαζόμενοι στις ασφαλιστικές εταιρίες τώρα είναι οι εργαζόμενοι στα notos galleries. Τα αφεντικά μέχρι τώρα έχουν ήδη απολύσει 9 εργαζόμενους ένας εκ των οποίων ήθελε μόλις 4 μήνες για να βγει στη σύνταξη, ενώ προβλέπεται να γίνουν και άλλες απολύσεις με το αιτιολογικό ότι το μετοχικό ταμείο στρατού δεν νοικιάζει τμήμα του κτιρίου του οποίου είναι ιδιοκτήτης. Δεν συζητάμε εδώ βέβαια για τους εργαζόμενους στις εταιρείες που νοίκιαζαν χώρους μέσα στα notos galleries των οποίων η τύχη αγνοείται αφού οι εταιρείες που νοίκιαζαν χώρους μέσα στα notos έφυγαν.
Εμείς οι εργαζόμενοι που τόσα χρόνια γεμίζουμε τα ταμεία και τις τσέπες των αφεντικών δεν ωφείλουμε τίποτε και σε κανέναν και δεν θα πληρώσουμε εμείς τα "σπασμένα" των επιχειρηματικών σχεδίων της εργοδοσίας. Τα αφεντικά μας χρωστάνε και όχι εμείς σε αυτά. Χωρίς πωλήτριες, καθαρίστριες, αποθηκάριους, ταμίες τα μαγαζιά δεν λειτουργούν με αυτόματο πιλότο. Τις θέσεις εργασίας δεν τις διασφαλίζουμε σκύβωντας το κεφάλι και κοιτάζωντας τη πάρτη μας αλλά διεκδικώντας και απαιτώντας. Αν αδιαφορήσουμε σήμερα για τον συνάδελφο μας που απολύεται, αύριο που θα έρθει η σειρά μας τότε ποιος θα μας υποστηρίξει; Μόνο ένα ενιαίο και ανυποχώρητο μέτωπο των εργαζομένων μέσα στο κατάστημα μπορεί να σταθεί εμπόδιο στις απολύσεις. Ο αγώνας κατά των απολύσεων πρέπει να είναι υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων αυτοοργανωμένοι σε συνελεύσεις και προχωρώντας σε απεργιακές κινητοποιήσεις χωρίς τη διαμεσολάβηση των όποιων πεφωτισμένων συνδικαλιστών και "ειδικών" του αγώνα είτε αυτό είναι επιχειρησιακό, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση. Όλοι είναι υποχρεωμένοι να αντιδράσουν αλλά αν περιμένουμε άλλους να βγάλουν το "φίδι από την τρύπα" τότε δεν έχουμε διασφαλίσει τίποτε....
Πόσο μάλλον όταν κρατιέται μια "περίεργη σιωπή" και προσπάθεια μέχρι πριν από λίγο καιρό να κρατηθούν χαμηλοί οι τόνοι για τις απολύσεις που έγιναν και για τις απολύσεις που έρχονται από "εκπροσώπους" μας (τελικά διέρευσε τις απολύσεις δεν μπορείς να τις κρατάς μυστικές όσο και να θες). Η απραξία και οι χαμηλοί τόνοι είναι συνενοχή και προσπάθεια να περάσουν στα μουλωχτά τα σχέδια της εργοδοσίας να ξεμπερδέψει με τους εργαζόμενους αρκεί κάποιοι να έχουν διασφαλίσει τη θέση τους. Μόνο η ενότητα και η εργατική αλληλεγγύη στο χώρο δουλειάς μπορούν να αποτρέψουν τις απολύσεις

*Καμιά απόλυση στα notos galleries
*Κανένας εργαζόμενος δεν είναι αναλώσιμο προϊόν

Πάμε διακοπές στο… Mall

Έχετε σκεφτεί ποτέ να περάσετε τις διακοπές σας στο Μαρούσι; Όχι; Ο δήμαρχος του δήμου Γιώργος Πατούλης έχει άλλη άποψη, για αυτό το δημοτικό συμβούλιο της πόλης ζήτησε (κατά πλειοψηφία) από τη Νομαρχία Αθηνών την υπαγωγή του Αμαρουσίου στις τουριστικές περιοχές της χώρας.

Το αίτημα του δήμου μοιάζει περίεργο, καθώς το Μαρούσι θάλασσα δεν έχει. Έχει όμως Mall και μάλιστα δύο. Καταστηματάρχες της περιοχής, καθώς και ο εμπορικός σύλλογος της Αθήνας θεωρούν ότι η κίνηση αυτή αποτελεί πρόσχημα και πως ο στόχος του δήμου είναι να διευκολύνει τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα. Γιατί η ανάδειξη του Αμαρουσίου ως τουριστικής περιοχής μπορεί να μη φέρει τουρίστες, αλλά ενδεχομένως θα ανοίξει τον δρόμο για την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, άρα θα φέρει πελάτες στα Mall και Golden Hall. (Οι τουριστικές περιοχές μπορούν βάσει νόμου να ζητήσουν από τη νομαρχία το άνοιγμα των καταστημάτων Κυριακες και αργίες.)

Σε σχετική συνέντευξη τύπου που έδωσε ο δήμαρχος Πατούλης μέσα στον Ιούλιο έσπευσε να καθησυχάσει τους καταστηματάρχες, επισημαίνοντας πως: «η λειτουργία των καταστημάτων θα συνεχίσει ως έχει μέχρι σήμερα βάσει νόμου», τονίζοντας ωστόσο πως το Μαρούσι μόνο οφέλη οικονομικής φύσεως μπορεί να αποκομίσει από την ανάδειξη του ως τουριστική πόλη. Σε δηλώσεις του, πάντως, στην εφημερίδα Καθημερινή, η οποία ανέδειξε το θέμα μέσα στο Ιούνιο, ήταν πιο αποκαλυπτικός. Σε ερώτηση αν ο δήμος πληροί τις προϋποθέσεις για να αναδειχθεί “τουριστική πόλη”, ο κ. Πατούλης απάντησε: «Απολύτως. Εδώ έχουμε τις κύριες αθλητικές εγκαστάσεις της Αθήνας, το ΟΑΚΑ, έχουμε μουσεία, όπως το Μουσείο του Ευγένιου Σπαθάρη, από την πόλη μας είναι ο πρώτος μαραθωνοδρόμος, ο Σπύρος Λούης και εδώ έχουμε και την Ολυμπιακή Πινακοθήκη «Σπύρος Λούης». Εχουμε επίσης Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, περί τις 50 βυζαντινές εκκλησίες, την γνωστή κεραμούπολη, το Μουσείο Γιάννη Τσαρούχη και πολλά άλλα. Φυσικά έχουμε και το ιστορικό εμπορικό κέντρο και τα μεγάλα πολυκαταστήματα». Το καλό το κράτησε για το τέλος.

Και επειδή όπου υπάρχει καπνός, συνήθως υπάρχει και φωτιά, σύμφωνα με τον Ριζοσπάστη, ορισμένοι εργαζόμενοι στο Golden Hall έχουν καταγγείλει από τον Ιούλιο πως ενημερώθηκαν ότι από την νέα σεζόν θα δουλεύουν και τις Κυριακές.

Στη συνέντευξη τύπου παρευρέθηκε και ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αμαρουσίου, Γιώργος Παπαχρυσάνθου για να τον υποστηρίξει. Σε ερώτηση δημοσιογράφου για τις φήμες που σέρνονται πως υπάρχει σχέδιο ανέγερσης ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, ο δήμαρχος έσπευσε να απαντήσει πως αυτές είναι κακόβουλες και δεν βοηθούν στην πρόοδο της πόλης. Ο κ. Παπαχρυσάνθου, ωστόσο, αναρωτήθηκε: «Αν κάποιος επιχειρηματίας ήθελε να φτιάξει ένα ξενοδοχείο σε περιοχή όπου δε θα έβλαπτε και πάντα βάσει πολεοδομικών ρυθμίσεων, σε τι θα έβλαπτε;».

Μόλις χτίσουν και τα ξενοδοχεία δεν θα χρειάζεται καν να οδηγούμε από το σπίτι μας για να πάμε στο Mall. Θα νοικιάζουμε ένα δωμάτιο δίπλα.

Ανάκληση της απόλυσης στα ALEX PAK

Η απόλυση της εργαζόμενης στα ALEX PAK ανακλήθηκε ύστερα από τις αντιδράσεις που υπήρξαν. Αναδημοσιεύουμε τη συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα αυγή

Η Μαρία Αργυρού απολύθηκε στις 27 Αυγούστου από την εταιρεία ALEX PAK, όπου δούλευε από τον Ιούνη του 2007. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι είναι μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθηνών. Το επιχείρημα της εργοδοσίας ήταν απλό: "Δεν σε θέλει ο εργοδότης στην εταιρεία του". Η ίδια αποδίδει την απόλυσή της στην συνδικαλιστική της δράση σε μια κερδοφόρα εταιρεία όπου όμως οι εργαζόμενοι βιώνουν μια πρωτοφανή κατάσταση όσον αφορά τις εργασιακές συνθήκες και τα εργατικά τους δικαιώματα με τις απολύσεις να είναι συχνό φαινόμενο.

* Ποια είναι η επίσημη δικαιολογία της εργοδοσίας για την απόλυσή σας;
Την Πέμπτη 27 Αυγούστου ο προϊστάμενός μου μού ανακοίνωσε την απόλυσή μου. Μου είπε αυτά ακριβώς τα λόγια: "Δεν σε θέλει ο εργοδότης στην εταιρεία του". Την επομένη μου έδωσαν το επίσημο χαρτί με το οποίο καταγγέλλουν την σύμβαση εργασίας μου. Εγώ δεν αποδέχτηκα την απόλυση, καθώς θεωρώ ότι είναι παράνομη, αφού είμαι μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθηνών. Κατά την γνώμη μου όσα μου είπε ο προϊστάμενος αποδεικνύουν ότι απολύθηκα για την συνδικαλιστική μου δράση.
* Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στον εργασιακό χώρο των ALEX PAK;
Πολλοί εργαζόμενοι έχουν υποχρεωθεί να δεχτούν αλλαγή του ωραρίου του, από 8ωρο σε 6ωρο. Η εργοδοσία δεν αποδέχεται τις φοιτητικές άδειες. Το πρόγραμμα των εργαζομένων αλλάζει συνεχώς και χωρίς προηγούμενη ενημέρωση. Το ίδιο συμβαίνει και με τα ρεπό. Δεν είναι κυλιόμενα, όπως προβλέπεται, αλλά αλλάζουν κι αυτά χωρίς συνεννόηση. Αρκετές φορές δουλεύαμε στα ρεπό χωρίς έξτρα χρήματα. Έχουμε δουλέψει αρκετές φορές και Κυριακές για να κάνουμε απογραφή. Δεν επιτρέπεται διάλειμμα σε όσους δουλεύουν 6ωρο. Οι συνθήκες εργασίας είναι κακές, δεν υπάρχουν ψύκτες και ψυγεία για το φαγητό των εργαζομένων. Οι ταμίες περνούν όλη την 8ωρη βάρδια τους όρθιοι. Υπάρχουν αρκετοί αλλοδαποί που δουλεύουν χωρίς ένσημα. Και κυρίως υπάρχουν συνεχείς απολύσεις. Από τον Γενάρη οι απολύσεις έχουν γίνει πιο εντατικές, με το επιχείρημα της οικονομικής κρίσης. Μάλιστα, ανάμεσα σε αυτούς που απολύθηκαν ήταν και μια μάνα τριών παιδιών που απολύθηκε γιατί ήταν υψηλόμισθη, έπαιρνε 1.000 ευρώ μεικτά.
* Η ALEX PAK είναι μια κερδοφόρα εταιρεία, όμως προχωρά συχνά σε απολύσεις. Μήπως το επιχείρημα της οικονομικής κρίσης χρησιμοποιείται ως πρόσχημα;
Η πρόθεση της εταιρείας είναι να εντατικοποιήσει την εργασία. Με λιγότερο προσωπικό αναλογεί περισσότερη δουλειά σε κάθε εργαζόμενο. Η εταιρεία είναι κερδοφόρα, γιατί εισάγει φτηνά προϊόντα από Κίνα. Μέσα σε λίγους μήνες έχουν ανοίξει πέντε καινούργια καταστήματα, όμως οι απολύσεις συνεχίζονται.
* Απολυθήκατε παρά το γεγονός ότι είστε συνδικαλίστρια. Εκτιμάτε ότι από την μεριά της εργοδοσίας των ALEX PAK υπάρχει πρόθεση τρομοκράτησης των εργαζομένων; Πώς είναι το κλίμα ανάμεσα στους εργαζόμενους;
Από την μεριά των εργαζομένων υπήρξαν αντιδράσεις. Ζητούσαν τα ρεπό τους, φοιτητικές άδειες. Η εργοδοσία απάντησε με τρομοκρατία. Ο κόσμος έχει φοβηθεί. Μου λένε "αφού διώξανε εσένα, εμείς τι θα κάνουμε;". Επικρατεί ανασφάλεια, οι εργαζόμενοι δεν ξέρουν αν θα είναι οι επόμενοι που θα απολυθούν, δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε την ζωή μας. Είμαι, όμως, αισιόδοξη ότι θα επανέλθω στην δουλειά μου. Κι αν έχω κουραστεί από όλη αυτή την κατάσταση, πρέπει να ξαναγυρίσω για τα παιδιά που είναι εκεί.

Λίγο παλιό αλλά κατατοπιστικό για το τι συμβαίνει σε ένα εργασιακό χώρο του εμπορίου

αναδημοσίευση από το blog peiratikopress.blogspot.com

(απόσπασμα επιστολής εργοδότη προς τους εργαζόμενους)


«Αγαπητοί συνεργάτες, πριν λίγες μέρες σας είχα ενημερώσει ότι εν όψει των παραλαβών των εμπορευμάτων και της εκτέλεσης των παραγγελιών που έχουμε ήδη λάβει, θα πρέπει να απασχοληθούμε όλοι επάνω σ' αυτό το κομμάτι, προκειμένου να είμαστε συνεπείς προς τους πελάτες μας και βιώσιμοι σαν επιχείρηση (...) Το αργότερο μέχρι Τετάρτη 18/03 θα πρέπει να έχουμε τα πάντα μέσα στις αποθήκες μας και συγχρόνως να εκτελούμε και να αποστέλλουμε παραγγελίες. Οι ημερομηνίες που είχαμε δώσει στους πελάτες μας ήταν το αργότερο μέχρι 20/03. Εχουμε αργήσει τραγικά! Θα ζητήσω μέχρι το Πάσχα extra ώρες δουλειάς (αρκετές), απασχόληση τα Σαββατοκύριακα και την αργία της 25ης Μαρτίου. Extra αμοιβή είναι αδύνατον να υπάρξει, όμως η προσφορά αυτή θα καταμετρηθεί για το μέλλον. Και φυσικά ελπίζω να γίνει κατανοητό ότι θα εξασφαλίσει το μέλλον της επιχείρησης και όσων θέλουν να συνδέσουν το δικό τους μαζί της (...). Θέλω να ξέρετε ότι ζητώ να ξεπεράσουμε όλοι τον εαυτό μας και να κάνουμε το υπεράνθρωπο! Ερχονται στιγμές οριακές, όπως αυτή, που αν δε λειτουργήσουμε έτσι, αμφιβάλλω αν η επιχείρηση θα έχει μέλλον μετά το Πάσχα!».

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από επιστολή της ιδιοκτήτριας μιας επιχείρησης δέρματος, με την επωνυμία ΤΟΤΕΜ ΑΕ προς τους εργαζόμενους της εταιρείας. Είναι φανερό ότι τους ζητάει να δουλέψουν χωρίς επιπλέον χρήματα υπερωρίες, Σαββατοκύριακα και αργίες, προκειμένου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις προς τους πελάτες. Για όσους δε δεχτούν, αφήνει να εννοηθεί ότι μετά το Πάσχα δεν έχουν θέση στην επιχείρηση. Η εργοδοσία επικαλείται τις «δυσκολίες» λόγω κρίσης που θα προκύψουν αν δεν ανταποκριθεί τώρα στις υποχρεώσεις της και ζητάει από τους εργαζόμενους να δουλέψουν τζάμπα για να μη χάσουν τη δουλειά τους! Πρόκειται για ωμό εκβιασμό που δείχνει ότι οι εργοδότες είναι αδίσταχτοι στην προσπάθειά τους να αξιοποιήσουν την κρίση προκειμένου να αποσπάσουν ακόμα φθηνότερη εργασία από τους εργαζόμενους

Aπόλυση εργαζόμενης στα ALEX PAK

Οι εργαζόμενοι στη wind μπορεί να νίκησαν αλλά νέα μέτωπα ανοίγoνται συνεχώς μπροστά μας και στο χώρο του εμπορίου. Η εργοδοσία στα ALEX PAK απέλυσε εργαζόμενη και μέλος του ΔΣ του συλλόγου εμποροϋπαλλήλων αθήνας γιατί κατήγγειλε τη συστηματική παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας.
Διευθέτηση του χρόνου εργασίας με τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης να εργάζονται 6ωρο καταργώντας το ρεπό, εργαζόμενους να απασχολούνται τη μέρα του ρεπό, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία μεταναστών εργατών, είναι μερικά από αυτά που συμβαίνουν στα καταστήματα ALEX PAK.
Ήδη έχουν υπάρξει κάποιες αντιδράσεις τόσο από το κλαδικό σωματείο όσο και από την ομοσπονδία ιδιωτικών υπαλλήλων, σε κάθε νεώτερη εξέλιξη θα υπάρξει ενημέρωση.

Nίκη της απεργίας των εργαζομένων στη Wind

Επαναπροσλήφθηκε η συνάδελφος Όλγα Κολιούση.
(από την ανακοίνωση τύπου του σωματείου...)

"Είναι μια μεγάλη νίκη του Σωματείου μας και του πλατιού κινήματος που οργανώθηκε γύρω από την Επιτροπή Αλληλεγγύης, με δεκάδες σωματεία και εκατοντάδες συναδέλφους από πολλούς κλάδους και χώρους δουλειάς, που μας συμπαραστάθηκαν με ανιδιοτέλεια και συναδελφική αυτοθυσία. Τώρα πια φαίνεται ότι οι απολύσεις δεν είναι «θεϊκή κατάρα» για να τις υπομένουμε μοιρολατρικά. Ότι η αυθαιρεσία και αλαζονεία των εργοδοτών δεν είναι ανίκητη. Όχι μόνο επειδή υπάρχει εργατική νομοθεσία, αλλά κυρίως όταν στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, στη δική μας ενότητα και αλληλεγγύη. Όταν δεν παρακαλάμε για τα αιτήματά μας, αλλά τα διεκδικούμε αγωνιστικά και αποφασιστικά."

Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν για την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης.
Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση του σωματείου

Δελτίο τύπου της σύσκεψης πρωτοβάθμιων εργατικών σωματείων για την αποφυλάκιση του Θ.Ηλιόπουλου

Αθήνα,22 Αυγούστου 2009

Την Πέμπτη 20 Αυγούστου στα γραφεία του συλλόγου υπαλλήλων βιβλίου χάρτου πραγματοποιήθηκε σύσκεψη πρωτοβαθμίων εργατικών σωματείων με θέμα την διοργάνωση κινητοποιήσεων για την απελευθέρωση του απεργού πείνας Θοδωρή Ηλιόπουλου.

Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος πραγματοποιεί απεργία πείνας από τις 10 Ιουλ. μετά και την απόρριψη της τελευταίας αίτησης αποφυλάκισης του. Συνελήφθηκε στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη του 2008. Είναι ο μοναδικός ακόμα προφυλακισμένος και του έχουν φορτώσει 3 κακουργήματα και 2 πλημμελήματα με μοναδικά αποδεικτικά στοιχεία τις πανομοιότυπες καταθέσεις 2 ματατζήδων. Την ίδια στιγμή η κυβερνητική δικαιοσύνη αγνοεί τις καταθέσεις 5 αυτόπτων μαρτύρων υπεράσπισης του.

Η συνεχιζόμενη φυλάκιση του, δεν αποτελεί παρά την προσπάθεια από την πλευρά της κυβέρνησης και των συνοδοιπόρων της (ΠΑΣΟΚ – ΛΑΟΣ - ΜΜΕ) να πάρουν ρεβάνς και να εκδικηθούν το Δεκέμβρη των αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας.

Επιδιώκουν την τρομοκράτηση της κοινωνίας με την προσπάθειας περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών και τη λεηλασία των κοινωνικών δικαιωμάτων. Αυτή η προσπάθεια άλλοτε βρίσκει την έκφρασή της σε δολοφονικές απόπειρες κατά των αγωνιστών του εργατικού κινήματος, όπως στην περίπτωση της Κωνσταντίνας Κούνεβα, άλλοτε στις γενικευμένες επιχειρήσεις «σκούπα» κατά των μεταναστών και στην καλλιέργεια κλίματος εθνικισμού – ρατσισμού και άλλοτε σε νομοσχέδια όπως με το ιδιώνυμο της κουκούλας.

Τα εργατικά σωματεία που συμμετέχουμε στην πρωτοβουλία θεωρούμε αποκλειστικά υπεύθυνη την κυβέρνηση για την σωματική και ψυχολογική ταλαιπωρία του Θ. Ηλιόπουλου. Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωσή του και προχωρούμε στη διοργάνωση συγκέντρωσης και πορείας την Πέμπτη 27 Αυγούστου στις 19.00 στα προπύλαια και κατάληξη στην βουλή. Στηρίζουμε την πανελλαδική κινητοποίηση της Δευτέρα, 24 Αυγούστου, καλούμε σε παράσταση στο υπουργείο δικαιοσύνης την Τρίτη 25 Αυγούστου 09:00.Την Τετάρτη θα πραγματοποιηθεί νέα σύσκεψη στα γραφεία του συλλόγου στις 19:30.

όχι στην ποινικοποίηση των αγώνων

Συγκρότηση επιτροπής αλληλεγγύης για την ανάκληση της αντισυνδικαλιστικής τρομοκρατικής απόλυσης στη Wind

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΙΜ (Wind) - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 17 Αυγούστου στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, μετά από πρόσκληση του Σωματείου μας, σύσκεψη σωματείων, εργατικών συλλογικοτήτων και εργαζομένων, με θέμα την απόλυση της συναδέλφου και εκλεγμένου μέλους της ΔΣ Όλγας Κολιούση.

Παρά την δύσκολη χρονική συγκυρία, λόγω των καλοκαιρινών αδειών, η συμμετοχή ήταν μαζική, με συναδέλφους και εκλεγμένους συνδικαλιστές από τα παρακάτω σωματεία και χώρους δουλειάς:

* Σωματείο Εργαζομένων στις Ταχυδρομικές-Ταχυμεταφορικές Εταιρίες ν. Αττικής
* Σωματείο Εργαζομένων ΑΝΚΟ ΕΛΛΑΣ
* Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών
* Σωματείο Εργαζομένων Νοσοκομείου «Αμαλία Φλέμινγκ»
* Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων Vodafone-Panafon
* Σύλλογος Εργαζομένων Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας
* Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος
* Σωματείο Εργαζομένων Forthnet
* Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου ν. Αττικής
* Πανελλήνιος Σύλλογος Εργαζομένων στα Αθλητικά Σωματεία
* Επιτροπή ΕΙΝΑΠ νοσοκομείου «Ιπποκράτειο»
* Πανελλήνια Ένωση Τεχνικών ΟΤΕ
* Σωματείο Quality Mail (φραντσάιζ της εταιρίας ACS)
* Γ’ ΕΛΜΕ Αττικής
* Πανελλήνιος Σύλλογος Προσωπικού ΟΓΕΕΚΑ «Δήμητρα» (υπ. Γεωργίας)
* Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου
* Σύλλογος Τεχνικών Επιστημόνων Βιομηχανίας
* Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής ν. Αττικής
* Σωματείο Ιατρών του νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν»

Στη σύσκεψη τονίστηκε:

=> Ο εξόφθαλμα παράνομος και καταχρηστικός χαρακτήρα της απόλυσης, σε ευθεία παράβαση των σχετικών νόμων. Η προφανής προσπάθεια της διοίκησης της WIND να δημιουργήσει κλίμα εκφοβισμού και τρομοκρατίας μέσα στους εργαζόμενους, ώστε να χτυπήσει το Σωματείο και να αποδυναμώσει τον αγώνα για τα δίκαια αιτήματά του.

=> Η ανάγκη ενός πλατιού μετώπου αλληλεγγύης, ώστε να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι διώξεις εκλεγμένων συνδικαλιστών, αλλά και γενικότερα αγωνιστών εργαζομένων, που το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει πάγια πρακτική των επιχειρήσεων σε όλους τους κλάδους και χώρους δουλειάς, για να τσακίσουν τη συνδικαλιστική οργάνωση, τις αντιστάσεις και τους αγώνες των εργαζομένων.

Το αμέσως επόμενο διάστημα, η Επιτροπή Αλληλεγγύης, με κεντρική ευθύνη του Σωματείου μας και σε συνεργασία μαζί του, θα προχωρήσει στην έκδοση σχετικού υλικού, σε μαζικές εξορμήσεις και αγωνιστικές κινητοποιήσεις με αίτημα την ανάκληση της απόλυσης, στην ανάδειξη του θέματος στα ΜΜΕ και στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διεύρυνση του κινήματος αλληλεγγύης. Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να υποχρεώσουμε την διοίκηση της WIND να ανακαλέσει την απαράδεκτη ενέργειά της.

- Η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης…

- Η τρομοκράτηση των εργαζομένων και το χτύπημα του Σωματείου…

- Η αλαζονεία της διοίκησης ενάντια στα δίκαια αιτήματά μας…

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!

* ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ
* ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΑΣ

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Πανελλήνιο σωματείο εργαζομένων στη Wind

LIDL - Αρνείται να υπογράψει Συλλογική Σύμβαση

Τις άθλιες μεθοδεύσεις της πολυεθνικής αλυσίδας σούπερ μάρκετ LIDL καταγγέλλει το Σωματείο εργαζομένων Αττικής, η οποία αρνείται να υπογράψει την επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για το 2009, ενώ την ίδια ώρα παραβιάζει συστηματικά τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Σύμφωνα με τους εργαζόμενους, η εταιρεία προφασίζεται «νομικίστικες» διαδικασίες που εμποδίζουν την υπογραφή της ΣΣΕ. Οπως δήλωσε στο «Ρ» η Βασιλική Κουσκούτη, αντιπρόεδρος του Σωματείου: «Μετά από 3-4 συναντήσεις που είχε το Σωματείο με την εταιρεία από το Μάρτη μέχρι και τον Ιούνη, φτάσαμε στο σημείο να αποφασίσουμε να υπογραφεί η Συλλογική Σύμβαση, η οποία μεταξύ άλλων προέβλεπε και πληρωμή της κάρτας απεριορίστων διαδρομών για τα μέσα μαζικής μεταφοράς για όλους τους εργαζόμενους, από την εταιρεία. Στη συνέχεια η εταιρεία επικαλέστηκε μια γνωμοδότηση, που δεν υφίσταται, για να μην υπογράψει τη σύμβαση. Μάλιστα, η εταιρεία "πρότεινε" αυτά που θα προέβλεπε η σύμβαση - όπως η κάρτα για τα ΜΜΜ - να τα δίνει χωρίς να "πέσουν" υπογραφές, σαν παροχή. Να μην κατοχυρώνονται δηλαδή από τη σύμβαση, για να μπορεί να τα διακόψει μετά από ένα διάστημα και, το κυριότερο, για να μη φαίνεται ως κατάκτηση του Σωματείου για όλους τους εργαζόμενους».

Σχετικά με τη συστηματική παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων Το Σωματείο στην ανακοίνωσή του σημειώνει, πως η πολυεθνική LIDL, με τζίρο εκατομμυρίων ευρώ, συστηματικά και στοχευμένα: Χρησιμοποιεί το 4ωρο και το 6ωρο. Εντατικοποιεί την εργασία λόγω έλλειψης προσωπικού. Εξαναγκάζει τις εργαζόμενες να σηκώνουν αβάσταχτα βάρη, με συνέπειες σε επαγγελματικές ασθένειες και στη μητρότητα. Δεκάδες εργαζόμενες στα LIDL έχουν αποβάλει, έχουν σοβαρά προβλήματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους και σοβαρές μυοσκελετικές διαταραχές. Χρησιμοποιεί ενοικιαζόμενους εργαζόμενους μετατρέποντας την εργασιακή σχέση σε δουλεμπορική. Παραβιάζει το ήδη υφιστάμενο απάνθρωπο εθνικό ωράριο εξαναγκάζοντας τους εργαζόμενους να κάθονται μέχρι τις 10.30 το βράδυ.


αναδημοσίευση από το ριζοσπάστη 1/8/2009

Πως παράγονται τα φτηνά προϊόντα για τα super markets. H περίπτωση των Lidl

αναδημοσίευση από το x-hellenica
φωτό: Τίτλος στο Stern σχετικά με την κατασκόπευση του προσωπικού εκ μέρους της αλυσίδας

Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Spiegel, οι αλυσίδες discount εισάγουν τα προϊόντα αυτά από το πάμπτωχο Μπανγκλαντές, στο οποίο σήμερα λειτουργούν περί τις 4.500 κλωστοϋφαντουργίες. Η συνήθης βάρδια στις βιομηχανίες αυτές είναι από τις 8 το πρωί έως τις 10 το βράδυ, σπάνια υπάρχουν αργίες και οι υπερωρίες πληρώνονται μόνο κατά ένα μικρό τους μέρος. Το 90% των εργαζομένων σε αυτές τις κλωστοϋφαντουργίες αμείβεται από 14,30 € έως 29,70 € - το μήνα!!! Πάντοτε για 9-14 ώρες εργασίας την ημέρα και για 6 ημέρες την εβδομάδα – κάποιες φορές ακόμη και για 7. Επί πλέον αυτών δε υπάρχει κανενός είδους ασφάλιση των εργαζομένων, με αποτέλεσμα όποιος είναι άρρωστος να παίρνει άδεια άνευ αποδοχών, κάτι που ισχύει και για την περίοδο εγκυμοσύνης των γυναικών (δεν πληρώνεται καθόλου). Η εκμετάλλευση αυτών των χωρών γίνεται μόνο και μόνο για να μπορούν οι αλυσίδες λιανικής να πουλούν τα εμπορεύματα τους στις «ανεπτυγμένες» δυτικές οικονομίες σε απόλυτα χαμηλές τιμές. Η πίεση που ασκούν για το λόγο αυτό στους προμηθευτές τους είναι τεράστια, με αποτέλεσμα οι εργοδότες να αναγκάζουν με τη σειρά τους όλους τους εργαζομένους τους να παράγουν εμπορεύματα με εξευτελιστικές αμοιβές και άθλιες συνθήκες εργασίας.

Παρέμβαση στον Κωτσόβολο Σταυρούπολης (Θεσσαλονίκη)

Παρέμβαση αλληλεγγύης για την απόλυση απεργού πραγματοποιήθηκε στον Κωτσόβολο της Σταυρούπολης (Θεσσαλονίκη) το απόγευμα της Πέμπτης. Πάνω από 50 αλληλέγγυοι εργαζόμενοι και σύντροφοι μοίρασαν κείμενο στο μαγαζί αλλά και σε διπλανούς χώρους δουλειάς και περαστικούς. Ο συμβολικός αποκλεισμός αξίζει να σημειωθεί πως είχε θετικό αντίκτυπο σε αρκετούς πελάτες που μαθαίνοντας το λόγο της παρέμβασης αποχωρούσαν εκφράζοντας και την αλληλεγγύη τους. Κι αν με την προηγούμενη συμπεριφορά τους, οι γραβατωμένοι του Κωτσόβολου θεώρησαν πως πρόκειται για μια προσωπική ιστορία ενός «τεμπέλη εργαζόμενου» που επειδή απολύθηκε μάζεψε τους «φίλους του απ’ τα καφενεία» και κάνει φασαρία στα μαγαζιά τους, περιμένοντάς τους παράλληλα να ξεφουσκώσουν, ίσως τώρα αντιλαμβάνονται ότι η μόνη δύναμη που κινεί την υπόθεση είναι η κοινωνική-ταξική αλληλεγγύη κι η διάθεση να δοθεί μια καλή απάντηση στις εκφοβιστικές απολύσεις των αφεντικών. Γι’ αυτό και η μηχανή απ’ την πλευρά τους άλλαξε. Τώρα μπαίνουν σιγά σιγά μπροστά οι συκοφαντίες και τα υπονοούμενα... Ο διευθυντής αφού λούφαξε επί αρκετή ώρα στα πέριξ, ειδοποιημένος να σπεύσει στο κατάστημα, έκανε την εμφάνιση του όταν είχαν μείνει λίγα άτομα που μάζευαν το πανό κτλ. Επικαλούμενος τη λαϊκή καταγωγή του, πράγμα που καθιστά πιο γλοιώδη τη στάση του, προσπάθησε ν’ ανοίξει και κουβέντα λέγοντάς ότι τ’ αφεντικά του δεν τον υπολογίζουν και πολύ (απλός εργαζόμενος γαρ!), πέρασε κατόπιν στις απολύσεις δικαιολογώντας τες ως κάτι συνηθισμένο και κατέληξε προκαλώντας τον απολυμένο να πει την «αλήθεια» σ’ αυτούς που κουβαλάει μαζί του σχετικά με τους πραγματικούς λόγους που διώχτηκε απ’ τη δουλειά, «αν βέβαια τολμάει και φοράει παντελόνια». Όταν προκλήθηκε όμως να πει δημόσια και μπροστά σε όλους (ακόμα κι εργαζόμενους που πιθανώς τον άκουγαν μέσα απ’ το μαγαζί) ως «γνήσιος άντρας» και «λαϊκό παιδί» που είναι, την αλήθεια σχετικά με την απόλυση, γύρισε την πλάτη και χώθηκε βαθιά στο λαγούμι του, ικανοποιημένος που σε λίγη ώρα θ’ ανέφερε στους ανωτέρους του πως η επιχείρηση «πετάω μια μαλακία και γίνομαι λαγός» ξεκίνησε μ’ επιτυχία. Τα ουκ ολίγα «ρουφιάνε» και «λακέ» που άκουσε κατά την υποχώρησή του ακόμα αντηχουν στ’ αυτιά του...

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στον Κωτσόβολο στην αθήνα για την απόλυση συναδέλφου απεργού στη θεσσαλονίκη

Την πέμπτη 18 Ιουνίου 30 εργαζόμενοι από τον Ιδιωτικό (εμπόριο, βιβλίο, κούριερ κ.α) και δημόσιο τομέα πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το κατάστημα του Κωτσόβολου, πατησίων και κοδριγκτώνος, για την απόλυση εργαζόμενου σε κατάστημα της Θεσσαλονίκης λόγω της συμμετοχής του στις προηγούμενες απεργίες.
Η ανακοίνωση της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης από την Θεσσαλονίκη μοιράστηκε στους εργαζόμενους μέσα στο μαγαζί, στους πελάτες, και σε εκατοντάδες αντίτυπα στους περαστικούς που ενημέρωναν για τα αίσχη της εργοδοσίας. Ο διευθυντής του καταστήματος ήταν προφανώς ενημερωμένος για τις κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται στη Θεσσαλονίκη καθώς έσκισε αμέσως την ανακοίνωση που μοιράζονταν. Αργότερα ήρθε και το καλό παιδί της εταιρίας που μας..... "επέτρεψε" να είμαστε έξω από το κατάστημα και να μοιράζουμε υλικό, αρκεί να μην ενοχλούμε τους πελάτες όταν μπαίνουν στο μαγαζί και ζητώντας να μάθει το πρόγραμμα σε ποιο μαγαζί θα πάμε... Surprise!!!! Aνάλογη κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε την ίδια μέρα και την ίδια περίπου ώρα και στη Θεσσαλονίκη.

Kόντρα στις τρομοκρατικές απολύσεις των αφεντικών και των διαχειριστών τους...

(η προκύρηξη που μοιράζεται στη Θεσσαλονίκη για την απόλυση εργαζόμενου από κατάστημα του Κωτσόβολου)

Στις 21 Μάη ανακοινώθηκε σε εργαζόμενο η απόλυσή του από κατάστημα του Κωτσόβολου (υποκατάστημα του εμπορικού κέντρου "ΛΙΜΑΝΙ" στη Βίλκα της Θεσσαλονίκης ) στο οποίο δούλευε ως αποθηκάριος απ' το άνοιγμά του, τον Ιούνη του 2006 ενώ στην εταιρία είχε προσληφθεί το Φλεβάρη της ίδιας χρονιάς. Η δικαιολογία που συνόδευσε την απόλυσή του είχε να κάνει σύμφωνα με τους εκπρόσωπους της εργοδοσίας με την πλημμελή εκτέλεση των καθηκόντων του. Επιπροσθέτως, ο διευθυντής του ανακοίνωσε πως κανείς απ' τους προηγούμενους μάνατζερ του καταστήματος ( είχε "συνεργαστεί" με τρεις τέτοιους συνολικά στα τρία χρόνια ύπαρξης του συγκεκριμένου μαγαζιού ) "δεν ήταν ευχαριστημένος" με τη δουλειά του όπως επίσης ευχαριστημένοι δεν ήταν και οι συνάδερφοί του. Τέλος, παραδέχτηκε πως η απόφαση δεν ήταν μόνο δική του ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει το δυσάρεστο της θέσης του κτλ, κτλ. Είχε προηγηθεί δυο τρεις μήνες πριν, η διαβεβαίωση του περιφερειάρχη της εταιρίας, ότι "δε θα γίνουν απολύσεις" με την ταυτόχρονη επισήμανση ότι "θα μείνουν τα καλά παιδιά" μπροστά στο σύνολο σχεδόν των εργαζόμενων στο κατάστημα.

Επειδή στους καιρούς που ζούμε, όπως και να το κάνουμε είναι λίγο δύσκολο για τον καθένα να πιστέψει ότι μια πολυεθνική όπως η DSGI ( που ελέγχει τον Κωτσόβολο ) είναι διατεθειμένη να πληρώνει μισθούς -έστω κι αν αυτοί αντιστοιχούν στην ημερήσια κατανάλωση μερικών πούρων για τους μετόχους της - σε χειρώνακτες σαν κι αυτόν επί τρία και τέσσερα χρόνια απλά και μόνο για να τα "ξύνουν", ιδιαίτερα μάλιστα αν το σύνολο των διευθυντών και των εργαζόμενων έχει και πρόβλημα μαζί τους, ας αναζητήσουμε τους πραγματικούς λόγους της απόλυσής του κάπου αλλού. Διότι το παραμύθι μπορεί να είναι καλό, όμως δε διαθέτει δράκο... Η συμμετοχή του στις Γενικές Απεργίες του Δεκέμβρη του '08 και του περασμένου Απρίλη με την ταυτόχρονη παρότρυνση προς τους συναδέρφους του να πράξουν το ίδιο, σίγουρα δε τον κατέταξαν στα προαναφερθέντα "καλά παιδιά" της εταιρίας και το γεγονός ότι υπήρξε ο μοναδικός απεργός στο κατάστημα -και μάλλον ο μόνος σε σύνολο 8 μαγαζιών στην πόλη της Θεσσαλονίκης- τον κατέστησε έναν μάλλον εύκολο στόχο στα μάτια της εργοδοσίας, των λακέδων και των ρουφιάνων της. Τα υπόλοιπα ήταν μάλλον μια φυσιολογική κι αναμενόμενη εξέλιξη των πραγμάτων...

Τα golden boys κι οι καριερίστες μάνατζερ, αυτός ο διαχειριστικός συρφετός των Αφεντικών, όπως και τα ρουφιανάκια που τους υπηρετούν περιμένοντας το κοκαλάκι που τους αντιστοιχεί, δεν ασχολούνται μόνο με νούμερα , κέρδη και τζίρους. Έχουν ένα ακόμα καθήκον, εξ' ίσου σοβαρό, αν όχι σπουδαιότερο, να επιτελέσουν: να διαλύσουν και να καταστείλουν κάθε απόπειρα αντίστασης των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, ακόμα κι αν αυτή εμφανίζεται με την πλέον στοιχειώδη μορφή της, τη συμμετοχή δηλαδή σε μια γενική απεργία του είδους της ΓΣΕΕ. Διότι βέβαια γνωρίζουν καλά πως κάθε κουβέντα, κίνηση ή δραστηριοποίηση στην κατεύθυνση του να τεθεί φραγμός στην ακόρεστη δίψα των Αφεντικών για ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη με οποιοδήποτε κόστος για τον εργαζόμενο-λάστιχο, θα πρέπει να τσακίζεται εξ' αρχής. Απ' τη μια λοιπόν μας απειλούν με το σκιάχτρο της ανεργίας που τα ίδια τ' Αφεντικά δημιουργούν ( θέλοντας μάλιστα να μας πείσουν πως πρόκειται για φαινόμενο λίγο πολύ φυσικό, όπως η βροχή ή το χιόνι! ) κι απ' την άλλη προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με τις απολύσεις τους ώστε να το βουλώσουμε για την ένταση της εκμετάλλευσης και της κοροϊδίας που παίρνουν διάφορες μορφές : απ' τις ξεφτιλισμένες αμοιβές, την ελαστική δουλειά και τα τετράωρα που βοηθούν το κράτος να ξεφορτώνεται τους άνεργους, ως τις απλήρωτες υπερωρίες, τις συνεχείς αλλαγές του ασφαλιστικού εις βάρος πάντα των εργαζόμενων και τα δηλωμένα πλαστά ωράρια στις "επιθεωρήσεις" εργασίας. ΘΑ ΜΑΣΗΣΟΥΜΕ;

ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥΣ - ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΛΗΣΤΡΙΚΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ
ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ, ΤΙΣ ΕΚΦΟΒΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΜΕΡΠΕΙΑ ΤΩΝ ΡΟΥΦΙΑΝΩΝ ΤΟΥΣ

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης

Παρέμβαση αλληλεγγύης για την απόλυση απεργού σε κατάστημα του Κωτσόβολου στην Θεσσαλονίκη

Παρέμβαση αλληλεγγύης για την απόλυση απεργού πραγματοποιήθηκε στον Κωτσόβολο της Τσιμισκή (Θεσ/νίκη)το Σάββατο στις 12.30.
Εικοσιπέντε σύντροφοι κι εργαζόμενοι της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης μοίρασαν κείμενο σ' εργαζόμενους και πελάτες, μέσα κι έξω απ' το κατάστημα ενώ χρησιμοποιήθηκε ντουντούκα, πετάχτηκαν τρυκάκια κι αναρτήθηκε πανό "ΚΩΤΣΟΒΟΛΟΣ: ΚΕΡΔΗ ΓΙΑ Τ' ΑΦΕΝΤΙΚΑ - ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ".

Αυτή ήταν η δεύτερη κίνηση για το ζήτημα (είχε προηγηθεί παρέμβαση στον Κωτσόβολο της Βίλκα, στο Λιμάνι). Ασφαλίτες και δύο περιπολικά έδωσαν κανονικά το παρόν χωρίς άλλα προβλήματα. Στα έσχατα όρια της ξεφτίλας και της αναξιοπρέπειας έφτασε "συνάδερφος" που δέχτηκε να παίξει -με κωμικοτραγικά πάντως αποτελέσματα- το ρόλο του χαφιέ κατόπιν άνωθεν εντολής. Πέρασε στην απέναντι πλευρά (ΧΑΝΘ), κρύφτηκε πίσω από δέντρο και ντυμένος με "πολιτικά", τραβούσε φωτογραφίες με το κινητό του. Τα επιχειρήματα πάντως που ανέπτυξε λίγες στιγμές αργότερα σε "τρυφερό" τετ α τετ και ήταν του στυλ "αν δε τό ΄κανα θά 'χανα τη δουλειά μου", δε συγκίνησαν ιδιαίτερα την άλλη πλευρά. Χαρακτηριστικό είναι τ' ότι όταν ζητήθηκε ο λόγος απ' την υπεύθυνη του μαγαζιού, μίλησε για λάθος της και ζήτησε συγγνώμη. Μια μέρα νωρίτερα (Παρασκευή) είχε λάβει χώρα μια τριμερής συνάντηση στην επιθεώρηση εργασίας. Φυσικά διευθυντής του Κωτσόβολου δεν τόλμησε να πατήσει για να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του πληρεξούσιου δικηγόρου τους. Η επίσημη γραμμή της εταιρίας ήταν ότι η απόλυση καμμιά σχέση δεν είχε με τις συμμετοχές στις απεργίες (άρα στην επόμενη όσοι εργαζόμενοι κατεβούν θ' ακούσουν και μπράβο απ' τ' αφεντικά του Κωτσόβολου!), ήταν απολύτως νόμιμη, είναι αμετάκλητη κι αφορούσε αποκλειστικά και μόνο την εργασιακή ανεπάρκεια του εργαζόμενου στον οποίο μάλιστα "είχαν γίνει και πάρα πολλές προφορικές(!) συστάσεις". Σε κάθε ερώτηση της άλλης πλευράς (γιατί δεν είχε προηγηθεί κάποια έγγραφη επίπληξη όπως αναφέρει ο κανονισμός αφού το πρόβλημα ήταν τόσο σοβαρό; Πότε άρχισαν να γίνονται αυτές οι περίφημες συνεχόμενες συστάσεις προς τον εργαζόμενο -μήπως μετά την πρώτη απεργία του Δεκέμβρη;
Γιατί δε δέχτηκαν προηγούμενη παραίτηση του εργαζόμενου αφού στο κάτω κάτω ήταν τόσο ανεπαρκής; Πόσοι εργαζόμενοι συμμετέχουν στις απεργίες και τι ποσοστό εξ' αυτών παραμένει;) ο δικηγόρος της πολυεθνικής ζητούσε επίμονα κι εκνευριστικά αναβολή για να ... ενημερωθεί! Και μπορεί κάτι τέτοιες "λεπτομέρειες" να μην τις γνώριζε, ήξερε όμως "πολύ καλά" ότι ο απολυμένος κατά τη διάρκεια της παρέμβασης στον Κωτσόβολο της Βίλκα "προσπάθησε να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους και τους πελάτες". Για το τυπικό του πράγματος, αφού δεν επιτεύχθηκε συμφωνία (!) η επιθεώρηση κάλεσε την εταιρία να επανεξετάσει την απόλυση
(athens indymedia)

Μοναστηράκι. Εργαζόμενη σπάει την εργοδοτική τρομοκρατία και αυθαιρεσία

Eίναι γνωστό, τουλάχιστον σε όσους εργάζονται στο χώρο του εμπορίου, ο εργασιακός μεσαίωνας που επικρατεί στα μαγαζιά στο μοναστηράκι, με την πλήρη καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας, τη μαύρη ανασφάλιστη εργασία και του απελευθερωμένου ωραρίου λόγω του χαρακτηρισμού της περιοχής ως τουριστικής.
Και όμως και εκεί ύστερα από πολλά χρόνια ίσως, οι εργαζόμενοι αντιδρούν και μάλιστα νικηφόρα σπάζοντας τη σιωπή που έχουν επιβάλει τα αφεντικά.
Εργαζόμενη που δούλευε σε κατάστημα με τουριστικά-δερμάτινα είδη διεκδίκησε τα νόμιμα δικαιώματα της προσφεύγωντας σε όλες τις θεσμικές υπηρεσίες (επιθεώρηση εργασίας, υπουργείο) και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις έχοντας σαν αποτέλεσμα την πλήρη δικαίωση της. Η νίκη αυτή της συναδέλφισσας δείχνει σε όλους μας ότι με αποφασιστικότητα και επιμονή ακόμα και σε περιοχές όπως το μοναστηράκι που βασιλεύει η εργοδοτική αυθαιρεσία, οι εργαζόμενοι μπορούν να νικήσουν...

Κωτσόβολος: Κέρδη για τ' Αφεντικά- Απολύσεις για τους απεργούς (παρέμβαση στο Κωτσόβολο στη Θεσσαλονίκη)

Στις πεντέμιση πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης μέσα κι έξω απ' τον Κωτσόβολο στο εμπορικό κέντρο ΛΙΜΑΝΙ στη Θεσσαλονίκη για την απόλυση εργαζόμενου, λόγω συμμετοχής του στις τελευταίες γενικές απεργίες και της παρότρυνσής του προς τους υπόλοιπους εργαζόμενους να πράξουν το ίδιο. Ομάδα 25 αλληλέγγυων συντρόφων κι εργαζόμενων μπήκε στο μαγαζί με πανό "Κωτσόβολος: Κέρδη για τ' Αφεντικά- Απολύσεις για τους απεργούς", έκανε τη γύρα του καταστήματος φωνάζοντας συνθήματα, μοιράζοντας κείμενο ενώ χρησιμοποιήθηκε η μικροφωνική του μαγαζιού. Ο διευθυντής σε μια απόπειρα παρέμβασης της κακιάς ώρας επικαλέστηκε το λόγο της "κρίσης", όμως εκτός του ότι στον εργαζόμενο κατά την απόλυσή του είπε άλλα, χαρακτηριστικό ήταν ότι στη θέση του προσέλαβε κάποιον άλλο που τον προόριζε για αντικαταστάτη και μάλιστα πολύ καιρό πριν. Ακολούθησε το μοίρασμα του κειμένου στο εμπορικό κέντρο, πετάχτηκαν τρυκάκια, στήθηκε μικροφωνική και γράφτηκαν συνθήματα. Είχε προηγηθεί αφισόκολληση στον περιβάλλοντα χωρο. Εκτός από ασφαλίτες, έκανε και την εμφάνισή της μία κλούβα των ΜΑΤ. Αν τα θορυβημένα μεγαλοστελέχη του Κωτσόβολου, νομίζουν ότι με τη συγκεκριμένη παρέμβασή μας ξεμπέρδεψαν με μας, είναι γελασμένοι...
(από το athens indymedia)

Δεν μας τρομάζουν οι απολύσεις τους

από συνάδελφο που δούλευε στα καταστήματα Κωτσόβολος στη Θεσσαλονίκη...

Στις 21 Μάη μου ανακοινώθηκε η απόλυση μου απ' το κατάστημα Κωτσόβολος (υποκατάστημα του εμπορικού κέντρου "ΛΙΜΑΝΙ" στη Βίλκα της Θεσσαλονίκης ) στο οποίο δούλευα ως αποθηκάριος απ' το άνοιγμά του, τον Ιούνη του 2006 ενώ στην εταιρία είχα προσληφθεί το Φλεβάρη της ίδιας χρονιάς. Η δικαιολογία που συνόδευσε την απόλυσή μου είχε να κάνει σύμφωνα με τους εκπρόσωπους της εργοδοσίας με την πλημμελή εκτέλεση των καθηκόντων μου. Επιπροσθέτως, ο διευθυντής μου ανακοίνωσε πως κανείς απ' τους προηγούμενους μάνατζερ του καταστήματος ( είχα "συνεργαστεί" με τρεις τέτοιους συνολικά στα τρία χρόνια ύπαρξης του συγκεκριμένου μαγαζιού ) "δεν ήταν ευχαριστημένος" με τη δουλειά μου όπως επίσης ευχαριστημένοι δεν ήταν και οι συνάδερφοί μου. Τέλος, παραδέχτηκε πως η απόφαση δεν ήταν μόνο δική του ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει το δυσάρεστο της θέσης του κτλ, κτλ. Είχε προηγηθεί δυο τρεις μήνες πριν, η διαβεβαίωση του περιφερειάρχη της εταιρίας, ότι "δε θα γίνουν απολύσεις" με την ταυτόχρονη επισήμανση ότι "θα μείνουν τα καλά παιδιά" μπροστά στο σύνολο σχεδόν των εργαζόμενων στο κατάστημα.

Επειδή στους καιρούς που ζούμε, όπως και να το κάνουμε είναι λίγο δύσκολο για τον καθένα να πιστέψει ότι μια πολυεθνική όπως η DSGI ( που ελέγχει τον Κωτσόβολο ) είναι διατεθειμένη να πληρώνει μισθούς -έστω κι αν αυτοί αντιστοιχούν στην ημερήσια κατανάλωση μερικών πούρων για τους μετόχους της - σε χειρώνακτες σαν και του λόγου μου επί τρία και τέσσερα χρόνια απλά και μόνο για να τα "ξύνουν", ιδιαίτερα μάλιστα αν το σύνολο των διευθυντών και των εργαζόμενων έχει και πρόβλημα μαζί τους, ας αναζητήσουμε τους πραγματικούς λόγους της απόλυσής μου κάπου αλλού. Διότι το παραμύθι μπορεί να είναι καλό, πλην όμως δε διαθέτει δράκο... Η συμμετοχή μου στις Γενικές Απεργίες του Δεκέμβρη του '08 και του περασμένου Απρίλη με την ταυτόχρονη παρότρυνση προς τους συναδέρφους μου να πράξουν το ίδιο, σίγουρα δε με κατέταξαν στα προαναφερθέντα "καλά παιδιά" της εταιρίας και το γεγονός ότι υπήρξα ο μοναδικός απεργός στο κατάστημα -και μάλλον ο μόνος σε σύνολο 8 μαγαζιών στην πόλη της Θεσσαλονίκης- με κατέστησαν έναν μάλλον εύκολο στόχο στα μάτια της εργοδοσίας, των λακέδων και των ρουφιάνων της. Τα υπόλοιπα ήταν μάλλον μια φυσιολογική κι αναμενόμενη εξέλιξη των πραγμάτων...

Τα golden boys κι οι καριερίστες μάνατζερ, αυτός ο διαχειριστικός συρφετός των Αφεντικών, όπως και τα ρουφιανάκια που τους υπηρετούν περιμένοντας το κοκαλάκι που του αντιστοιχεί, δεν ασχολούνται μόνο με νούμερα , κέρδη και τζίρους. Έχουν ένα ακόμα καθήκον, εξ' ίσου σοβαρό, αν όχι σπουδαιότερο, να επιτελέσουν: να διαλύσουν και να καταστείλουν κάθε απόπειρα αντίστασης των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, ακόμα κι αν αυτή εμφανίζεται με την πλέον στοιχειώδη μορφή της, τη συμμετοχή δηλαδή σε μια γενική απεργία του είδους της ΓΣΕΕ. Διότι βέβαια γνωρίζουν καλά πως κάθε κουβέντα, κίνηση ή δραστηριοποίηση στην κατεύθυνση του να τεθεί φραγμός στην ακόρεστη δίψα των Αφεντικών για ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη με οποιοδήποτε κόστος για τον εργαζόμενο-λάστιχο, θα πρέπει να τσακίζεται εξ' αρχής. Απ' τη μια λοιπόν μας απειλούν με το σκιάχτρο της ανεργίας που τα ίδια τ' Αφεντικά δημιουργούν ( θέλοντας μάλιστα να μας πείσουν πως πρόκειται για φαινόμενο λίγο πολύ φυσικό, όπως η βροχή ή το χιόνι! ) κι απ' την άλλη προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με τις απολύσεις τους ώστε να το βουλώσουμε για την ένταση της εκμετάλλευσης και της κοροιδίας που παίρνουν διάφορες μορφές : απ' τις ξεφτιλισμένες αμοιβές, την ελαστική δουλειά και τα τετράωρα που βοηθούν το κράτος να ξεφορτώνεται τους άνεργους, ως τις απλήρωτες υπερωρίες, τις συνεχείς αλλαγές του ασφαλιστικού εις βάρος πάντα των εργαζόμενων και τα δηλωμένα πλαστά ωράρια στις "επιθεωρήσεις" εργασίας. ΘΑ ΜΑΣΗΣΟΥΜΕ;

  • ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥΣ - ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
  • ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΛΗΣΤΡΙΚΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ, ΤΙΣ ΕΚΦΟΒΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΜΕΡΠΕΙΑ ΤΩΝ ΡΟΥΦΙΑΝΩΝ ΤΟΥΣ
Θεσσαλονίκη, 24 Μάη 2009
Γιώργος Τ.

Tα εργατικά ατυχήματα είναι φόνοι των αφεντικών

από το http://mutantjazs.blogspot.com/

Φρικτό θάνατο βρήκε χθες το πρωί ένας υπάλληλος σούπερ μάρκετ στην περιοχή της Βουλιαγμένης, όταν εγκλωβίστηκε στο ασανσέρ του καταστήματος.

Το περιστατικό σημειώθηκε χθες στις 10:30 το πρωί στο σούπερ μάρκετ στην οδό Θησέως 16.

Ο 45χρονος Αλβανός εργάτης φόρτωνε πράγματα στο ασανσέρ του καταστήματος, όταν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες οι πόρτες του ασανσέρ έκλεισαν, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστεί ανάμεσά τους.

Υπάλληλοι και πελάτες του καταστήματος άκουσαν τις φωνές του άτυχου εργάτη και έσπευσαν σε βοήθεια. Ωστόσο, ήταν ήδη πολύ αργά.

Ο 45χρονος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Για το περιστατικό διενεργείται προανάκριση για να εξακριβωθούν τα αίτια του δυστυχήματος.

εκλογές στο κλαδικό σωματείο....

Τέλη απριλίου, αρχές μαΐου πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές στο σύλλογο εμποροϋπαλλήλων αθήνας και τα αποτελέσματα ήταν πάνω κάτω τα αναμενόμενα, δώδεκα έδρες το Παμε και τρείς η Πασκε. Μπορείτε να τα δείτε και εδώ στην ανακοίνωση του σωματείου.
Οι εκλογές ξεπέρασαν όμως κάθε προηγούμενο σε διάρκεια, καθώς ούτε και με το σύστημα της περιφερόμενης κάλπης κατορθώθηκε από την πλειοψηφία (ΠΑΜΕ) που ελέγχει το ΔΣ να εκλέξουν τους πολυπόθητους αντιπροσώπους για ΕΚΑ/Ομοσπονδία, ούτε να μαζέψουν τους ανάλογους ψήφους. Συγκεκριμένα και ενώ είχε ανακοινωθεί ότι θα διαρκούσαν εννέα μέρες, τελικά δώθηκε παράταση δύο ακόμη ημερών.
Και είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς, τόσες μέρες εκλογών για να ψηφίσουν οι εργαζόμενοι; Στην ινδία που έχει ένα δισ. πληθυσμό, κρατάνε ένα μήνα μόνο...
Η απάντηση βέβαια είναι έτοιμη.... "Θέλετε να προβοκάρετε το σύλλογο, να τον απομαζικοποιήσετε και να μην ψηφίσουν οι εργαζόμενοι. Οι συσχετισμοί πρέπει να αλλάξουν στο συνδικαλιστικό κίνημα ψηφίζοντας τους ταξικους συνδικαλιστές κλπ, κλπ..."

Λες και η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στο σωματείο κρίνεται από τη συμμετοχή στις εκλογές. Για μερικούς φαίνεται όμως ότι έτσι είναι...

Δεν αρνιέται κανείς τη συνολική αρνητική κατάσταση που υπάρχει στο εργατικό/συνδικαλιστικό κίνημα που εκφράζεται και με την αποχή από τα σωματεία και τις διαδικασίες τους. Είναι μια κατάσταση όμως που όλοι έχουν βάλει το χεράκι τους και η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ/ΓΣΕΕ αλλά και το ΠΑΜΕ είτε προωθώντας λογικές κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης και ότι εμείς θα σας δώσουμε λύση σε όλα σας τα προβλήματα, είτε συμβάλλοντας με τις κινήσεις τους στην απογοήτευση και την ήττα των εργαζομένων.
Όπως το 2007-2008 με την υπονόμευση των αγώνων για το ασφαλιστικό από τη ΓΣΕΕ και με την κατάπτυστη εθνική συλλογική σύμβαση που υπέγραψαν οι εργατοπατέρες.

Φυσικά αυτό δεν μπορεί να αλλάξει ούτε ψηφίζοντας τους "καλούς ταξικούς" συνδικαλιστές που αυτό που ξέρουν να κάνουν είναι να προσπαθούν πάντα να κεφαλαιοποιήσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων προς όφελος μικροκομματικών συμφερόντων. Βλέπε τη στάση του ΠΑΜΕ στις απεργίες για το ασφαλιστικό που δεν κύρηξε απεργία όταν υπήρχε κοινωνική αναταραχή και θα μπορούσε να συμβάλλει στην όξυνση της μέσα στους εργασιακούς χώρους, αλλά μόνο αφού είχε υποχωρήσει το απεργιακό κύμα για να αποδείξει ότι μόνο αυτό είναι το αγωνιστικό κομμάτι του κινήματος...
Οι "συσχετισμοί" στο εργατικό κίνημα, οι συσχετισμοί μέσα στην κοινωνία, μπορούν να αλλάξουν μόνο με τη συνολική κίνηση των εργαζομένων και την πάλη τους ενάντια στα αφεντικά. Λογική βέβαια αρκετά μακριά από όλες τις παρατάξεις που ελέγχουν σήμερα το σύλλογο. Τα σωματεία πρέπει να είναι όργανα μάχης των ίδιων των εργαζομένων και όχι πεδία μικροπολιτικών παιχνιδιών και αντιπαραθέσεων των παρατάξεων.

H δίκη του Mall

Πολλοί ίσως ξέρετε το Mall Athens μόνο ως το μεγαλόπρεπο εμπορικό κέντρο στο Μαρούσι - «το πιο μεγάλο της νοτιοανατολικής Ευρώπης».

Παράλληλα, όμως, πρόκειται για το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο της τελευταίας εικοσαετίας.

Σκάνδαλο πολιτικό - γιατί έβαλαν την πλάτη τους δύο πρωθυπουργοί (Σημίτης και Καραμανλής), και μερικοί από τους κορυφαίους υπουργούς διαδοχικών κυβερνήσεων. Γιατί χρησιμοποιήθηκε ως πρόφαση η “εθνική ιδέα” των Ολυμπιακών Αγώνων.

Σκάνδαλο επιχειρηματικό - γιατί το «μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης» χτίστηκε από τον Όμιλο Λάτση (που ανήκει σε έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο), στον οποίο μεταξύ άλλων “δόθηκε δώρο μια υπεραξία 145 δισ. [δρχ.]“. Δεν το λέμε εμείς - ο σημερινός πρωθυπουργός το είπε - ιδού το βίντεο!

Σκάνδαλο οικολογικό - γιατί βασίστηκε σε πλειάδα παράνομων αντιπεριβαλλοντικών διατάξεων.

Στις 8 Μαΐου η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας επρόκειτο να εκδικάσει την υπόθεση του Mall. H υπόθεση πήρε και πάλι αναβολή - μιλάμε για μια προσφυγή που κατατέθηκε το 2003!

Η ομερτά των ΜΜΕ

Τα ΜΜΕ φρόντισαν γι αυτό. Επί 9 χρόνια, και ενώ το σκάνδαλο βρισκόταν σε διαρκή εξέλιξη, αποσιώπησαν με κάθε τρόπο την ύπαρξή του. Ακόμα και σήμερα κάνουν το ίδιο: Αγνοούν τη δίκη στην Ολομέλεια του ΣτΕ. Ίσως επειδή αυτό που διακυβεύεται σε αυτή είναι τόσο κρίσιμο…

Αν χάσει ο Λάτσης…

Αν o Όμιλος Λάτση χάσει, θα πρέπει είτε να γκρεμίσει (!) το Mall, είτε (το πιθανότερο) να πληρώσει στο Δημόσιο πρόστιμα για κάθε αυθαίρετο τετραγωνικό (από τα χιλιάδες…).

Πέρα από το Mall: Το μεγάλο διακύβευμα

Όμως, στη δίκη του Mall παίζεται κάτι μεγάλο, κάτι πιο μεγάλο κι από το ίδιο το σκάνδαλο. Εδώ είναι το μυστικό: Το 2003, η τότε κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το «πρόβλημα» με την αντισυνταγματικότητα του Mall, σκαρφίστηκε ένα τέχνασμα ώστε να περνάει αντισυνταγματικές υπουργικές αποφάσεις χωρίς να μπορεί το ΣτΕ να τις κρίνει. Από τότε, η εξωφρενική πατέντα δουλεύει συνέχεια: χθες εκτροπή Αχελώου, σήμερα ίσως Βοτανικός, αύριο Ασωπός…

Αυτό διακυβεύεται στη δίκη του Mall: Θα επιβιώσει το ΣτΕ, η μόνη αρχή που μπορεί να σταματάει τις εκάστοτε κρατικές αυθαιρεσίες; Ή θα χάσουμε οι πολίτες ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα που μας απέμεινε….

επισκεφτείτε τον ιστότοπο facthemall

Ελληνική Δικαιοσύνη - Jumbo κοινός αγώνας ενάντια στους εργαζόμενους και τη συνδικαλιστική δράση

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ του συλλόγου εμποροϋπαλλήλων αθήνας

Στο πνεύμα και στο γράμμα της εντολής Σανιδά, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών στις 8 Απρίλη 2009 εξέδωσε ασφαλιστικά μέτρα σε βάρος του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, με στόχο να νομιμοποιηθούν οι ισχυρισμοί της πολυεθνικής JUMBO που αποκαλούν τη συνδικαλιστική δράση εγκληματικές πράξεις.
Το δικαστήριο απαγορεύει στο Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας τη συνδικαλιστική δράση στα καταστήματα JUMBO και απειλεί την πρόεδρο του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας με προσωπική κράτηση 2 μηνών και χρηματική ποινή 1000 ευρώ για κάθε παραβίαση της δικαστικής απόφασης .
Με την απόφαση αυτή καταδικάζεται και ποινικοποιείται η συνδικαλιστική δράση ενάντια στις απολύσεις , ενάντια στην κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία, ενάντια στη δράση των πολυεθνικών και των μονοπωλίων, αντίθετα απαλλάσσονται οι πολυεθνικές και η μεγαλοεργοδοσία που καταργούν δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων.
Συνάδελφοι εργαζόμενοι στο εμπόριο
Οφείλουμε να βγάλουμε συμπεράσματα από τις πολιτικές των κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.
Η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης είναι δεμένη με τα μαθητοδικεία, τα αγροτοδικεία , τους ευρωτρομονόμους και όλα αυτά τα μέσα που χρησιμοποιεί η αστική τάξη για να αναχαιτίσει και να αποτρέψει τον όξυνση της ταξικής πάλης.
Καλούμε τους εργαζόμενους στο εμπόριο να ενισχύσουν με την ψήφο τους τον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, να ψηφίσουν μαζικά στις εκλογές του Συλλόγου που θα πραγματοποιηθούν από 24 Απρίλη έως και 3 Μαΐου 2009.
Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας θα συνεχίσει τη δράση του στη γραμμή πάλης κατά των πολυεθνικών και της εργοδοσίας, θα συνεχίσει την οργάνωση του αγώνα κατά των απολύσεων, κατά της αφαίρεσης δικαιωμάτων μας , αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης που θα αποφασίζουν οι εργαζόμενοι με το σωματείο τους.
Καμιά απόφαση και κανένας νόμος δεν πρόκειται να σταματήσει τα ταξικό εργατικό κίνημα .

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Νέα προκήρυξη της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού

Ανακοίνωση της ΠΕΚΟΠ 3/02/2009

ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ & ΟΙΚΙΑΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ.

Ποιοι σακάτεψαν την Κωνσταντίνα Κούνεβα;

42 μέρες από την δολοφονική επίθεση και το σακάτεμα της Κωνσταντίνας Κούνεβα κι όμως τα ανθρωποειδή που της επιτέθηκαν κυκλοφορούν ελεύθερα! Ίσως για να επιλέξουν το επόμενο θύμα που θα στοχοποιήσουν και θα επιτεθούν.
42 μέρες απο την δολοφονική επίθεση κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα και οι υπουργοί Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης δεν ευαισθητοποιήθηκαν να βγάλουν ούτε μια ανακοίνωση για την πορεία των ερευνών, αν υποθέσουμε ότι γίνονται έρευνες για την αποκάλυψη των ενόχων. Ούτε βεβαίως ο αρχηγός της Αστυνομίας ή οι άλλοι αρμόδιοι κρατικοί παράγοντες.
Ποιά είναι άλλωστε η Κωνσταντίνα Κούνεβα; Μια απλή καθαρίστρια είναι.
Αν συνέβαινε κάτι παρόμοιο σε έναν από τους «εντιμότατους κύριους ή κυρίες» θα έδιναν συνεντεύξεις κάθε μισή ώρα. Θα ήταν πρώτη είδηση σε όλα τα κανάλια.
Ποιος όμως σακάτεψε την Κωνσταντίνα Κούνεβα; Ποιοι επιτέθηκαν στην γραμματέα του σωματείου μας; Κύριοι υπουργοί, κύριοι βουλευτές, κύριοι αρμόδιοι; Γιατί δεν τους απευθύνετε το εκκωφαντικό ερώτημα, κύριοι καναλάρχες;
Ποιοί και γιατί οργάνωσαν την αντισυγκέντρωση στις 24 Νοέμβρη και προπηλάκισαν την Κωνσταντίνα κυνηγώντας την μέχρι την Ομόνοια;
42 μέρες από το σακάτεμα της Κωνσταντίνας Κούνεβα και οι εργολάβοι-δουλέμποροι συνεχίζουν το θεάρεστο έργο τους. Παραμένουν ασύδοτοι και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους καλυπτόμενοι πίσω από ολόκληρο τον νομικό οπλοστάσιο που τους προστατεύει.
Η υπουργός Απασχόλησης δεν έχει κάνει καμιά ενέργεια να το καταργήσει και να τους αποπέμψει από τα υπουργεία, τα νοσοκομεία και τις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Έναν σχεδόν μήνα μετά την κατακραυγή που ξεσηκώθηκε, ευαισθητοποιήθηκε και κάλεσε την μάνα της Κωνσταντίνας, που την συνόδευε η αντιπρόεδρος του σωματείου και η δικηγόρος μας.
Παρά τις υποσχέσεις της όμως για ολόπλευρη συνδρομή, τις αποκλειστικές νοσοκόμες τις πληρώνει η οικογένεια από τις συνδρομές του κινήματος αλληλεγγύης!

42 μέρες από την δολοφονική επίθεση κατά της Κωνσταντίνας και η ηγεσία της ΓΣΣΕ δεν κάνει τίποτα ουσιαστικό για να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι που επιτρέπουν την δράση και την ασυδοσία των εταιρειών που ενοικιάζουν ανθρώπους την αυγή του 21ου αιώνα!!!
Για να αποσείσει μάλιστα τις τεράστιες ευθύνες της, μερικές φορές συγκεκαλυμμένα άλλες απροκάλυπτα, προσπαθεί να υπονομεύσει ή και να συκοφαντήσει την «Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού».
Όπως όταν αρνήθηκε να υπογράψει το υπόμνημα που συντάξαμε με τα αιτήματά μας και καταθέσαμε μαζί με την πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων και συνδικαλιστών στον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Εργασίας.
Όπως όταν πριν από τη συγκέντρωση και πορεία των 85 σωματείων και του Κινήματος Αλληλεγγύης προς την Κωνσταντίνα Κούνεβα «αποκήρυξε» τη συγκέντρωση, χωρίς μάλιστα να τους το ζητήσει κανένας!
Όπως αρνείται μέχρι σήμερα να διαχωρίσει την θέση της από το εργοδοτικό σωματείο της ΟΙΚΟΜΕΤ και την υπονομευτική δράση του.
Θέλουμε να το δηλώσουμε ξεκάθαρα προς κάθε κατεύθυνση:
Αποτελούμε οργανικό μέρος του εργατικού κινήματος και αυτή μας της ιδιότητα αλλά και την αυτονομία μας δεν πρόκειται να την παραχωρήσουμε σε κανέναν. Ούτε θα επιτρέψουμε σε κανέναν να μιλάει εξ’ ονόματός μας.
Η δράση της γραμματέως του σωματείου μας και η τραγική της σημερινή θέση δεν προσφέρεται ούτε για πολιτική εκμετάλλευση, ούτε για πλυντήριο των ευθυνών καμιάς πλευράς και κανενός φορέα.
Η ΓΣΕΕ δεν είναι φέουδο κάποιων προσώπων ούτε κάποιας πλειοψηφίας αλλά ανήκει σε όλους τους εργαζόμενους και το εργατικό κίνημα. Απέναντι σε προσπάθειες προσχηματικής πειθαρχίας σε «ανώτερα όργανα», εμείς θα επιμένουμε να πειθαρχούμε στις αξίες του εργατικού κινήματος και του εργατικού πολιτισμού.
Τα ερωτήματα παραμένουν αμείλικτα: η ηγεσία της ΓΣΕΕ αλλά και οι άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις θα πρωτοστατήσουν έστω και τώρα στο ξεκίνημα ενός πανεργατικού αγώνα που θα καταργήσει τις δουλεμπορικές εταιρείες ενοικίασης εργαζομένων και στην κατάργηση όλου του αντεργατικού οπλοστασίου που τις κατοχυρώνει;
Θα διώξει -δίνοντας το καλό παράδειγμα σαν την γυναίκα του Καίσαρα- τον εργολάβο καθαρισμού που καθαρίζει τα γραφεία της ή θεωρεί ότι οι εργολάβοι είναι χρήσιμοι και απαραίτητοι για την ίδια, όπως και οι πάνω από 50 εργαζόμενοι με τα προγράμματα stage που δουλεύουν ανασφάλιστοι στις υπηρεσίες της;
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, Έλληνες και μετανάστες,
Σας καλούμε να πυκνώσετε τις γραμμές του σωματείου μας και να διεκδικήσουμε όλοι μαζί τα δίκαια αιτήματά μας. Σας καλούμε σε επαγρύπνηση και σε αγώνες μέχρι να δικαιωθούμε.
Μην υποκύπτετε στις απειλές και την εργοδοτική αυθαιρεσία.
Είναι ελάχιστοι και είμαστε χιλιάδες!
Ο αγώνας της Κωνσταντίνας δεν μπορεί και δεν θα πάει χαμένος. Η αποτρόπαια πράξη εναντίον της ξεσήκωσε ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης που δεν θα κάνει πίσω αν δεν δικαιωθούν οι στόχοι μας.
Ευχαριστούμε όλους τους εργαζόμενους, όλες τις συλλογικότητες, οργανωμένες και ανοργάνωτες, στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα την νεολαία που από την πρώτη στιγμή κινητοποιήθηκε και συμβάλλει με καθοριστικό τρόπο στο τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης που έχει δημιουργηθεί για την Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Απαιτούμε :
- Να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι που σακάτεψαν την Κωνσταντίνα Κούνεβα.
- Έξω οι εργολάβοι-δουλέμποροι από τις δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις.
- Κατάργηση της ενοικιασμένης και ανασφάλιστης εργασίας.
- Κατάργηση ολόκληρου του νομικού οπλοστασίου που τα κατοχυρώνει.

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Με Αγωνιστικούς Χαιρετισμούς
ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ & ΟΙΚΙΑΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ.
ΤΗΛ.ΦΑΞ.2108221083
e-mail pekop1999@gmail.com
κινητά 6978865730-6978844725

Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη - Γιατί κανένας από μας δεν θέλει να είναι μόνος/η

από το blog "βόρεια της αθήνας"
Χιλιάδες διαδηλωτές πορεύτηκαν από τα Προπύλαια στο Υπουργείο Απασχόλησης στην Πειραιώς , δηλώνοντας με την ενεργή παρουσία τους ότι κανένας εργαζόμενος δεν είναι μόνος μπροστά στην εργοδοτική τρομοκρατία.

Ήταν μια πολύ μικρή γεύση από τη δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι όταν ενώνονται οργανώνονται και παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους.
Στην κεφαλή της πορείας βεβαίως, η η Παναττική Ένωση Καθριστριών, που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα αντιμέτωπη με την εργολαβική μαφία του χώρου και αυτούς (κρατικές και παρακρατικές επιχειρήσεις πελάτες τους) που τις ξεζουμίζουν μαζί.
Ήταν εκεί επίσης το Σωματείο Βιβλίου,η Συνέλευση Βάσης Οδηγών Δικύκλου , το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών ,ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου, πολλά πρωτοβάθμια σωματεία, ενώσεις εκπαιδευτικών, μεταναστευτικές και πολιτικές οργανώσεις.
Η ελπιδοφόρα αυτή κινητοποίηση, έδειξε ότι δεν πρέπει να αφήσουμε τις καθαρίστριες μόνες.
Να μην αφήσουμε την υπόθεση να ξεχαστεί και να ξεφουσκώσει.
Μπροστά στην ένοχη σιωπή και στάση της εργοδοσίας, της αστυνομίας, και των καναλιών (πρέπει να δεις ΒΒC για να μάθεις για την πορεία, όπως επί χούντας), εμείς πρέπει να ανεβάσουμε ακόμα πιο πολύ την αλληλεγγύη μας.

Tα ρεπό δεν αλλάζουν - και πάλι για τα super markets "Προμηθευτική"

Πάγια τακτική από τι φαίνεται στα super markets "Προμηθευτική" είναι όταν δεν βγαίνει το πρόγραμμα να αλλάζουν συνολικά οι βάρδιες και τα ρεπό (να γίνεται ακόμα και διευθέτηση του χρόνου εργασίας) σε σημείο που να μην ξέρεις ακόμα και τι ωράριο θα δουλεύεις την άλλη μέρα παραβιάζοντας την εργατική νομοθεσία. Την περίοδο των γιορτών άλλαξαν συνολικά τα ρεπό και τα μετέφεραν άλλες μέρες ώστε να δουλεύει όλο το προσωπικό. Να υπενθυμήσουμε πως για την αλλαγή του εβδομαδιαίου προγράμματος εργασίας ο εργοδότης υποχρεούται να το αναγγείλει γραπτά στην επιθεώρηση εργασίας. Κάθε άλλη αλλαγή χωρίς να ενημερωθεί η επιθεώρηση εργασίας είναι παράνομη ακόμα και να υπάρχει "συμφωνία" με τον εργαζόμενο. Επίσης, το ρεπό δεν αλλάζει, ούτε μετακινείται, ούτε γίνεται διευθέτηση του χρόνου εργασίας (δεν μπορεί δηλαδή το ρεπό να κομματιαστεί και να δωθεί τμηματικά 1 ώρα σήμερα, 1 ώρα αύριο κ.ο.κ).
Εμάς δεν μας αφορά αν δεν βγαίνει το πρόγραμμα, αυτό είναι πρόβλημα του εργοδότη να προσλάβει το αναγκαίο προσωπικό. Με λίγα λόγια εμείς τηρούμε την εργατική νομοθεσία, το εβδομαδιαίο πρόγραμμα και τα ρεπό και τα αφεντικά να πάνε να πνιγούν...

Καμιά υποταγή στην εργοδοσία, Ταξική Ενότητα, Οργάνωση, Αντεπίθεση

(Οκ με το τίτλο αυτής της δημοσίευσης ο καθένας τον ερμηνεύει και εννοεί ότι θέλει. Αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή είναι η δημοσιοποίηση του αίσχους των Jumbo και όχι οι διαφωνίες μας με την παράταξη του ΠΑΜΕ. Αναδημοσιεύουμε την ανακοίνωση αυτή από το blog του συλλόγου εμποροϋπαλλήλων.)

Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας καταγγέλλει τις μαφιόζικες και εκβιαστικές μεθόδους που χρησιμοποίησε η εργοδοσία στο πολυκατάστημα ΤΖΑΜΠΟ στη ΒΑΡΗ ενάντια σε εργαζόμενο που πρωτοστάτησε στην οργάνωση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων του.
Η αγωνιστική στάση του εργαζόμενου, ενεργού μέλους του Συνδικάτου μας, είχε σαν αποτέλεσμα την συσπείρωση και των υπόλοιπων εργαζομένων.
Η εργοδοσία φοβούμενη την παραπέρα συσπείρωση και οργάνωση των εργαζομένων στο ταξικό τους συνδικάτο προχώρησε στην άσκηση απειλών βίας και τρομοκράτησης των εργαζομένων.
Η επιχείρηση με ομάδα εντεταλμένων , προσπάθησε να εξαγοράσει τον εργαζόμενο προτείνοντάς του 50.000€ για να αποχωρήσει «οικειοθελώς», γιατί αλλιώς όπως του είπαν κινδυνεύει.
Ο εργαζόμενος κράτησε αγωνιστική στάση , δεν υπέκυψε στις απειλές και ενημέρωσε τα συνδικάτα για την οργάνωση της πάλης.
Χαρακτηριστικό της θρασύτητάς τους είναι ότι ο εντεταλμένος των εργοδοτών μπροστά σε στελέχη της Γραμματείας Αθήνας του ΠΑΜΕ που συμμετείχαν στον αποκλεισμό του καταστήματος που έγινε την Τρίτη 13/1/2009, με αίτημα την επαναπρόσληψη του εργαζόμενου, παραδέχτηκε αυτή την μαφιόζικη στάση.
Ο εργαζόμενος είχε απολυθεί τον περασμένο Δεκέμβρη, γιατί πήρε μέρος στην 24ωρη πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 10 του Δεκέμβρη. Με την άμεση και καθοριστική παρέμβαση του Συνδικάτου Εμποροϋπαλλήλων και των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, που με μια δυναμική κινητοποίηση απέκλεισαν το κατάστημα για πάνω από 2 ώρες, ανάγκασε τότε την εργοδοσία να ανακαλέσει την απόλυση. Στο χρονικό διάστημα από την ανάκληση της πρώτης απόλυσης του εργαζόμενου μέχρι και την νέα απόλυσή του στις 12 του Γενάρη, η εργοδοσία της εταιρείας "ΤΖΑΜΠΟ" χρησιμοποίησε και άλλους τρόπους και μεθόδους για να εξαναγκάσει τον εργαζόμενο σε παραίτηση.
Η εργοδοσία αποθρασύνεται, γιατί έχει την στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της κυβέρνησης της Ν.Δ. και την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Γιατί στηρίζονται στις πουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που με τη συναίνεση και τον συμβιβασμό, υπηρετούν την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Τέτοιες μέθοδοι δεν θα περάσουν. Η Ελλάδα δεν θα γίνει Αλά Αμέρικα όπου η εργοδοσία φτιάχνει καρτέλ που απειλούν συνδικαλιστές και εργαζόμενους. Το ταξικό κίνημα έχει μακρόχρονη πείρα.
Μόνο ο ανυπότακτος αγώνας, η αγωνιστική στάση φέρνει αποτελέσματα.
Σε αυτές τις συνθήκες το Συνδικάτο μας καλεί τους εργαζόμενους και στα καταστήματα ΤΖΑΜΠΟ να απαντήσουν με αδιαλλαξία, συσπείρωση και μαζικότητα της πάλης του απέναντι στην εργοδοσία και τα τσιράκια τους. Να απαιτήσουν μαζί μας την άμεση επαναπρόσληψη του εργαζόμενου.
Καλούμε επίσης να οργανώσουν την πάλη τους σε κάθε χώρο δουλειάς, Να δυναμώσουν την Αλληλεγγύη τους, να γίνουν μέλη του συνδικάτου μας, να δημιουργήσουν σωματειακές επιτροπές, να στηρίξουν το ΠΑΜΕ, γιατί είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να εμποδιστεί και να ανατραπεί αυτή η αντεργατική πολιτική.
Καλούμε τους εργαζόμενους να ανεβάσουν την ταξική τους ενότητα, την αλληλεγγύη τους να ακολουθήσουν τον δρόμο της ρήξης με την εργοδοσία, να στηρίξουν τα συμφέροντά τους.
15/1/2009

Μορφές οργάνωσης σε επισφαλείς συνθήκες εργασίας

Συνέντευξη που δόθηκε στο περιοδικό blackout που εκδίδεται στη Θεσσαλονίκη

(μια μικρή παρατήρηση μόνο σχετικά με την ιστορία μας καθώς ο συνάδελφος που έδωσε τη συνέντευξη ήταν από τους νεώτερους στην πρωτοβουλία και αντικειμενικά δεν γνώριζε
πως η ιστορία του "ρεπό" όπως το ξέρετε σήμερα και των παρεμβάσεων στο χώρο του εμπορίου κρατάει από πολύ παλιά από το 1993 περίπου που δρούσε κάτω από το όνομα Αγωνιστική Πρωτοβουλία Εμποροϋπαλλήλων και έχει περάσει διάφορες φάσεις. Δεν θα γραφτεί εδώ ένα ακριβές ιστορικό των δράσεων που εχουν γίνει στο εμπόριο τα τελευταία 15 χρόνια και της ιστορίας του "ρεπό". Κάποια στιγμή, στο προσεχές μέλλον θα βγει και μία μπροσούρα που θα αναφέρεται σε όλα αυτά.)

συνέντευξη με τις συλλογικότητες Βιβλιοφρικάριος και Ρεπό

το περιοδικό ΡΕΠΟ εκδίδεται στο χώρο του εμπορίου στην Αθήνα
η συλλογικότητα Βιβλιοφρικάριος δραστηριοποιείται στον χώρο του βιβλίου στην Αθήνα


Εδώ και κάμποσο καιρό, σχεδόν από την αρχή της έκδοσης του Βlack Οut είχαμε αρχίσει να ασχολούμαστε και να γράφουμε κείμενα σχετικά με τους μετασχηματισμούς στις εργασιακές σχέσεις και τις αντανακλάσεις τους σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας. Ο ρόλος του blackout ως ένα έντυπο όξυνσης της κριτικής και εμπλουτισμού των κινηματικών εργαλείων αναγκαστικά περιόριζε το ρόλο του εντύπου σε ένα επίπεδο άρθρωσης λόγου. Από εκείνη την περίοδο πολύ νερό κύλησε στο κινηματικό αυλάκι. Το τελευταίο διάστημα παλιότερες (βλέπε βιβλιοφρικάριος) αλλά και νεότερες εργατικές συλλογικότητες έχουν κάνει δυναμικά την εμφάνισή τους. Εργάτες στο γαλαξία των επισφαλών σχέσεων, άρχισαν να οργανώνονται είτε φτιάχνοντας αυτόνομα αυτοοργανωμένα σωματεία είτε δραστηριοποιούμενοι σε εργατικές συλλογικότητες. Οι κομμουνισμοί από τα κάτω (μιας και στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει στην από τα πάνω εκδοχή του) άρχισε δειλά αλλά αποφασιστικά να εμφανίζεται. Οι προσπάθειες αυτοοργανωμένου αγώνα σε ένα εργασιακό τοπίο έρημο από ουσιαστικές ρήξεις και γεμάτο διαμεσολαβήσεις, ξεπουλήματα, και ιδιοτελείς διαδρομές συνδικαλιστών, είναι αναμφίβολα ελπιδοφόρο. Ίσως είναι το σπέρμα, η μήτρα μιας νέας διαδικασίας παραγωγής αγώνων. Εξαιτίας της σημασίας αυτών των προσπαθειών ως συντακτική ομάδα του blackout αποφασίσαμε να διασταυρωθούμε με αυτές τις συλλογικότητες προσπαθώντας να αποτυπώσουμε μέσα από μια σειρά συνεντεύξεων τις εμπειρίες αγώνα που έχουν είδη αποκομίσει αλλά και τις προσδοκίες που κυοφορούνται. Γιατί πρωταρχικός στόχος του blackout δεν είναι η έντυπη εκπροσώπηση κινημάτων αλλά η κυκλοφορία των αγώνων.

Για επικοινωνία με τις ομάδες

Βιβλιοφρικάριος : bibliofrikarios {at} bluebottle.com

Το Ρεπό : repozine@gmail.com

και website: http://repo-zine.blogspot.com/

ΒΟ.
Ας ξεκινήσουμε με ένα σύντομο ιστορικό των ομάδων Βιβλιοφρικάριων και Ρεπό

Βιβλιοφρικάριος Α : Γύρω στο 2000 – 2001 μαζευτήκαμε κάποιος κόσμος που γνωριζόμασταν από τον χώρο και τύχαινε να δουλεύουμε σε εκδοτικούς οίκους και βιβλιοπωλεία. Πάρθηκε λοιπόν μια πρωτοβουλία να μαζευτούμε για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε πάνω στο καθεστώς που επικρατεί στα βιβλιοπωλεία όσον αφορά π.χ. τις συνθήκες εργασίας, πως διεκδικούμε το μισθό κ.α. Πρέπει βεβαία να σημειωθεί ότι υπήρχε και υπάρχει το σωματείο βιβλίου-χάρτου το οποίο είναι από τις καλύτερες περιπτώσεις σωματείων στους χώρους δουλειάς, καθώς δεν υπάρχει ιεραρχία και δεν είναι ένα σωματείο σφραγίδα. Υπήρχε επομένως μια προϊστορία και εμείς βρεθήκαμε κάποιος κόσμος που ήθελε να το πάει λίγο πιο πέρα, δηλαδή όπως και να το κάνουμε ο λόγος του σωματείου ήταν λίγο αγκυλωμένος, το οποίο βεβαία το ξανατονίζω είναι ένα πολύ καλό σωματείο π.χ. στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 στο βιβλιοπωλείο πρωτοπορία είχε γίνει απεργία και μετά απολύθηκε αρκετός κόσμος, τότε λοιπόν το σωματείο έκανε σαμποτάζ στην πρωτοπορία και την ανάγκασε να πάρει όλες τις απολύσεις πίσω και χάλασε και όλη την μόστρα του μαγαζιού, αυτή η κίνηση έμεινε στην ιστορία. Λοιπόν τώρα εμείς βρεθήκαμε όχι ανταγωνιστικά προς το σωματείο αλλά κυρίως επειδή θέλαμε να προχωρήσουμε το λόγο μας λίγο παραπάνω. Ξεκινήσαμε ως εργάτες - εργάτριες από το χώρο του βιβλίου, δεν είχαμε τότε στέκι και μαζευόμασταν στην villa Amalias, ήμασταν 10-15 άτομα, κάποιοι γνωριζόμασταν από παλαιοτέρα αλλά και κάποιοι όχι, ξεκινήσαμε λοιπόν να συζητάμε σε σχέση με τις εργασιακές συνθήκες και πως μπορούμε να βγάλουμε προς τα έξω κάποια πράγματα που μας αφορούν κυρίως σε βιωματικό επίπεδο, δηλαδή τι μας συμβαίνει καθημερινά στη δουλειά. Τότε γεννήθηκε η ιδέα του βιβλιοφρικάριου, της εφημερίδας τοίχου, η οποία θα έβγαινε μηνιαία, (ήμασταν τότε στην αρχή και ήμασταν ενθουσιασμένοι), και η οποία θα είχε τις απόψεις μας και κάποια κείμενα στα οποία θα σχολιάζονταν τι συμβαίνει σε κάθε βιβλιοπωλείο. Όταν ξεκίνησε ο Βιβλιοφρικάριος υπήρχαν δυο τάσεις η μια ήθελε να μιλήσουμε ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά και υπήρχε και η τάση να μιλήσουμε για πιο καθημερινά πράγματα και τελικά βρέθηκε μια χρυσή τομή μετά από αρκετές κόντρες όχι τόσο διότι υπήρχε μεγάλη θεωρητική διαφωνία όσο για τον τρόπο που απευθυνόμαστε. Ο Βιβλιοφρικάριος λειτούργησε αρκετά καλά, έγινε γνωστός στον χώρο του βιβλίου και ήταν μια σημαντική παρέμβαση καθώς όταν ένα βιβλιοπωλείο π.χ. ο χριστάκης έβαλε κάμερες και γράφτηκε στον βιβλιοφρικάριο ότι έβαλε κάμερες, την άλλη μέρα είχανε φύγει οι κάμερες, δηλαδή έγινε λίγο ο φόβος και ο τρόμος με την έννοια «να μην ακουστεί το όνομα μας και χαλάσει η φήμη μας», εντάξει κάποιες φορές λειτούργησε και κάποιες μπορεί να μη λειτούργησε καθόλου. Έτσι εστιάσαμε κυρίως στην τακτική έκδοση της εφημερίδας, μερικών προκηρύξεων, συμμετέχουμε επίσης σε απεργίες και μαζί με το σωματείο, παλαιοτέρα ίσως υπήρχε μια κόντρα με το σωματείο η οποία θεωρώ ότι τα τελευταία χρονιά έχει εξομαλυνθεί, κάνουμε δράσεις μαζί με το σωματείο εξάλλου ως άτομα είμαστε όλοι μέλη του σωματείου. Το καλό είναι ότι έχει αναπτυχθεί μια κινητικότητα στο χώρο του βιβλίου και έχουμε καταφέρει να πάρουμε πίσω αρκετές απολύσεις είτε μονοί μας είτε μαζί με το σωματείο. Παράδειγμα τελευταίο ήταν ο Σαββάλας όπου περίπου για ένα μήνα ήμασταν έξω από το μαγαζί με την στήριξη και κόσμου από τα φροντιστήρια και σχεδόν κάθε μέρα κλείναμε το μαγαζί με αποτέλεσμα μετά από ένα μήνα η απόλυση να παρθεί πίσω. Τώρα είμαστε 8 - 9 άτομα στο βιβλιοφρικάριο, αλλά είχαμε φτάσει να είμαστε μέχρι και 30 άτομα. Μια απο τις καλύτερες φάσεις που έγιναν στο παρελθόν ήταν η άρση των απολύσεων στις εκδόσεις Περίπλους. Είχανε απολυθεί τότε 3 άτομα, το αφεντικά μάλιστα είχε κάνει και μηνήσεις για εξύβριση όταν είδε προκηρύξεις και αφίσες, τελικά τα παιδιά το κέρδισαν το δικαστήριο, ήταν πολύ καλή φάση καθώς συμμετείχε αρκετός κόσμος, και πραγματοποιούνταν συνέχεια κλεισίματα του μαγαζιού αλλά και στην έκθεση βιβλίου.

Επίσης, όσον αφορά τη λειτουργία του βιβλιοφρικάριου κρατάμε την πολιτική μας ταυτότητα έξω, δηλαδή εδώ ερχόμαστε μόνο ως εργαζόμενοι και δεχόμαστε την ιδιαιτερότητα του καθένα, βέβαια με τον καιρό δημιουργήθηκε πιο φιλικό κλίμα και αναπτύχθηκε συναισθηματικό δέσιμο. Όσον αφορά την πολιτική ταυτότητα, το να κάνεις μια παρέμβαση δημόσια σε εργαζόμενους έχει σημασία να είσαι το ίδιο με αυτούς, εάν προσπαθήσεις αυτόματα να εφαρμόσεις αυτά που συζητάς στην πολιτική σου ομάδα τότε μάλλον θα αποτύχεις, το να πεις λόγου χάρη «κάτω η μισθωτή εργασία» μάλλον δεν θα αγγίξει κανένα, δε λέω ότι δεν θα το πεις ποτέ, αλλά είναι πιο σημαντικό να μιλήσεις για την καθημερινότητα του οκτάωρου, για τις συνθήκες που υπάρχουν μέσα στο βιβλιοπωλείο, παρά να μιλήσεις θεωρητικά και γενικά. Οπότε όποιος κουβάλαγε μια κουλτούρα γεμάτη ατάκες, δηλαδή τη πεπατημένη, ένα δυο τρία έτσι πάμε, είδε ότι δε μπορούν να προχωρήσουν έτσι τα πράγματα. Για αυτό τελικά κατάφερε ο Βιβλιοφρικάριος να συγκαιράσει απόψεις και να συγκεντρώσει κόσμο ο οποίος αρχικά ήτανε πολύ ετερόκλητος δηλαδή από αριστεριστές μέχρι αναρχικούς και αντιεξουσιαστές.

Ρεπό : Το Ρεπό δημιουργήθηκε από ανθρώπους που συμμετείχαν στο σύλλογο εμποροϋπαλλήλων της Αθήνας και όταν κάποιοι μετά το 2003 κρίνανε ότι ο σύλλογος είναι πλήρως κομματικοποιημένος κυρίως από την πλευρά του ΠΑΜΕ, αποχώρησαν και έφτιαξαν ένα πιο ανεξάρτητο σχήμα το οποίο έβγαζε αρχικά το εντυπάκι «Πίσω από τη βιτρίνα». Την εποχή της επέκτασης του ωραρίου κατά δυο ώρες, συμμετείχαμε στο σχήμα «Πρωτοβουλία ενάντια στην απελευθέρωση του ωραρίου» από κοινού με άλλες συλλογικότητες και σωματεία αλλά και χύμα κόσμο. Τότε λοιπόν οργανώθηκαν δύο δυναμικές πορείες στην Ερμού από την «πρωτοβουλία ενάντια στο ωράριο» στην οποία συμμετείχε και το Ρεπό και ο Βιβλιοφρικάριος. Στις πορείες αυτές πραγματοποιήθηκαν κλεισίματα μαγαζιών και ανάρτηση πανό. Ειδικά τα κλεισίματα μαγαζιών κράτησαν αρκετό καιρό και μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου. Το σημαντικότερο ίσως γεγονός ήταν η παρέμβαση στα εγκαίνια του Άττικα, της ναυαρχίδας του εμπορίου στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο θα έμενε ανοιχτό και μετά τις εννιά το βράδυ μέχρι τις 1.00 μετά τα μεσάνυχτα ή όσο πήγαινε. Θεωρήσαμε λοιπόν ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να παρέμβουμε κεντρικά εμποδίζοντας τα εγκαίνια και να γίνει γνωστή η δράση μας καθώς όλα τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα εκείνο το βράδυ στο Άττικα. Είχαμε μάθει επίσης ότι σε πολλά εσωτερικά καταστήματα του Άττικα οι συνθήκες εργασίας ήταν άθλιες. Είχαμε μαζευτεί γύρω στα 200 άτομα, και οι μπάτσοι μας είχαν αποκλείσει. Για την φιέστα είχαν μαζευτεί δημοσιογράφοι, πολιτικοί και γενικά πολύς κόσμος και είχε ιδιωτικούς και κανονικούς μπάτσους, γινότανε χαμός. Αλλά με το πέρας του ωραρίου στις 9.00 μπουκάραμε, ουσιαστικά κάναμε ντου, βάλαμε τους μπάτσους μέσα κατεβάσαμε τα ρολά, ρίξαμε αυγά, ντομάτες, το κλείσαμε το μαγαζί και φύγαμε χωρίς να μας πειράξει κανένας, αφού ξέρανε και οι ίδιοι ότι είναι παράνομοι. Από τότε λοιπόν ξεκινάει πιο δυναμικά η δράση του Ρεπό. Τρία χρόνια τώρα βγάζουμε ένα εφημεριδάκι το οποίο το μοιράζουμε αποκλειστικά σε εργαζόμενους καταστημάτων, και από φέτος βγάζουμε και μια εφημερίδα τοίχου και περιστασιακά καμία αφίσα. Ο πυρήνας της ομάδας είναι 7-8 άτομα, αλλά σε όλο αυτό το διάστημα έχει περάσει αρκετός κόσμος.

Ο χώρος του εμπορίου είναι ένας πολύ δύσκολος χώρος. Από τη μια υπάρχει η κουλτούρα της κατανάλωσης η οποία σε μεγάλο βαθμό περνάει και στον εργαζόμενο. Για παράδειγμα, εάν δεν ξέρεις από καλλυντικά δεν θα δουλέψεις στο hondos, θα πρέπει να έχεις μια σχέση με τα καλλυντικά, όμως η σχέση αυτή προϋποθέτει ότι ασχολείσαι με τα καλλυντικά και έχεις επομένως αυτό το lifestyle και με έναν τρόπο ταυτίζεσαι. Βέβαια τα παραπάνω συμπτώματα δεν εμφανίζονται τόσο έντονα στον χώρο του βιβλίου, το καταλαβαίνετε, ο κόσμος που διαβάζει βιβλία δεν είναι ο ίδιος με αυτόν που δοκιμάζει καλλυντικά. Από την άλλη υπάρχουν τα μεγάλα καταστήματα στα οποία ο κόσμος εναλλάσσεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς, πάει ένα τρίμηνο εδώ, ένα εκεί, άρα δεν υπάρχει σταθερότητα και η πολιτική δουλειά που θα κάνεις εκεί θα χαθεί. Έτσι δημιουργείται το φαινόμενο που κάποιος αλλάζει 15 δουλειές μέχρι να κατασταλάξει κάπου, ή να πει βαριέμαι πάλι να ψάχνω για δουλειά, σκατοδουλειές είναι όλες μένω σε αυτή, είναι δύσκολο να τον εντοπίσεις, να τον χωροθετήσεις.

ΒΟ. Μιλήστε μας λίγο παραπάνω για αυτή τη συνθήκη του νομαδισμού. Μας λέτε ότι η κινητικότητα είναι αρνητική καθώς δεν υπάρχει σταθερός κόσμος στον οποίο μπορείς να απευθυνθείς και να χτίσεις μια σταθερή δομή που θα μείνει στο χρόνο. Μήπως όμως υπάρχει και η άποψη ότι τα άτομα τα οποία έτσι κι αλλιώς πολιτικοποιούνται όταν λόγω της κινητικότητας και της ευελιξίας αλλάζουν χώρο εργασίας προσπαθούν πάντα εκεί που βρίσκονται να είναι δραστήριοι και να χτίζουν οργανωτικές δομές όπου και να βρίσκονται, άρα το ίδιο το υποκείμενο γίνεται κόμβος μεταφοράς εμπειριών, κυκλοφορίας αγώνων, μια κουλτούρα που μπορεί να είναι και επιλογή.

Βιβλιοφρικάριος Α : Θα μπορούσε να είναι και επιλογή αλλά εμείς αναφερόμαστε στο κόσμο που δεν είναι πολιτικοποιημένος και απλά αλλάζει δουλειές. Εγώ το δικαιολογώ κάπως αυτόν τον κόσμο, διότι οι συνθήκες εργασίας είναι άθλιες και επομένως λογικό είναι να θέλουν οι εργαζόμενοι να φύγουν από κάποια δουλειά, δηλαδή όση όρεξη και να έχεις για να κανείς πολιτικά πράγματα πολλές φορές δεν αντέχεις, είναι ψυχοφθόρο. Δουλεύεις, όχι από χόμπι και χαβαλέ αλλά για να καλύψεις κάποιες σου ανάγκες, άρα δε μπορείς να πηγαίνεις κάθε μέρα στη δουλειά και να είσαι σε κόντρα με το αφεντικό. Εγώ τουλάχιστον τώρα έτσι το βλέπω, μετά από χρόνια, παλαιότερα λέγαμε ότι το να κανείς την χειρότερη δουλειά είναι και το καλύτερο είσαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης οπότε δεν ασχολείσαι με την δουλειά. Εγώ έχω καταλήξει πλέον ότι αυτό είναι λάθος, δηλαδή να βρίσκεσαι στις χειρότερες συνθήκες εργασίας και να έχεις κάθε μέρα αυτή την τριβή με το αφεντικό, είναι πάρα πολύ ψυχοφθόρο κάπως πρέπει να ζήσεις, έχεις να πληρώσεις ένα σωρό λογαριασμούς, και εάν έχεις κάνει την επιλογή να φύγεις από τους γονείς πρέπει να έχεις μια καθημερινότητα μετά το οκτάωρο στην δουλειά που να είναι κάπως υγιής. Δηλαδή να μπορείς να κάνεις πράγματα πέρα από τη δουλειά σου που να σε ικανοποιούν και ταυτόχρονα να μην είσαι σε μια διαρκή κόντρα κάθε μέρα με το που ξυπνάς, αυτό το θεωρώ τρομερά ψυχοφθόρο, δηλαδή δεν μπορεί να κρατά για χρόνια αυτό.

Βιβλιοφρικάριος Β: Υπάρχουν δυο ζητήματα. Στην περίπτωση τη δική μας του Βιβλιοφρικάριου υπάρχει η ομάδα, υπάρχει και ο σύλλογος του βιβλίου χάρτου, ο οποίος είναι αρκετά ανοιχτός και μπορείς να συναντηθείς με άλλους ανθρώπους ενώ υπάρχουν άλλες δουλειές στις οποίες έχω βρεθεί μόνος μου και ενώ μπορεί να συμμετέχω σε πολιτικές ομάδες στέκια κτλ είναι όμως πολύ δύσκολο να βοηθήσουν αυτά από μόνα τους για να στήσεις μια κατάσταση. Το δεύτερο είναι σχετικά με τον κόσμο και την σύνθεσή του, υπάρχει μια κινητικότητα και όσοι σπουδάζουν και παίρνουν ένα πτυχίο έχουν άλλες απαιτήσεις από τη δουλειά τους, αλλά αυτό που ισχύει είναι όπως αυτό που λένε ότι «αυτός πουλάει σουβλάκια αλλά τελείωσε μαθηματικός». Αυτή η αντίληψη έχει μπει πολύ στο μεδούλι του κόσμου, δηλαδή ότι αυτό που κάνω είναι προσωρινό μέχρι να διοριστώ ή να βρω μια άλλη άκρη άρα δεν με πολύ ενδιαφέρει να ασχοληθώ πολιτικά και να αγωνιστώ. Αλλά ακόμα και να μην έχει πτυχίο όλοι ελπίζουν ότι θα βρουν κάποια άκρη και θα βολευτούν κάπου καλύτερα. Αυτή είναι μια αντίληψη εντελώς καταστροφική, δεν υπάρχει η αντίληψη ότι είμαι εργάτης και ότι όποια σκατοδουλειά και να κάνω έχω μια προλεταριακή αντίληψη όπου τον κάθε χώρο εργασίας, το κάθε κάτεργο τον βλέπω και σαν ένα χώρο αντίστασης και η συνείδηση μου λέει ότι εδώ έχουμε πόλεμο με τα αφεντικά.

Ρεπό : Για να συμπληρώσω ότι έχει να κάνει με τις συνθήκες εργασίας, κινητικότητα, ελαστικότητα όλο αυτό το πράγμα που λέγεται επισφάλεια είναι καλό αν προέρχεται και βασίζεται πάνω στον ίδιο τον εργαζόμενο. Αν δηλαδή λένε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι ότι ναι θα αλλάζω δουλειές και θα γυρνάω από μαγαζί σε μαγαζί και όπου πάω θα δημιουργώ προβλήματα στα αφεντικά. Αλλά τώρα τα περισσότερα καταστήματα π.χ. super market σε παίρνουν για λίγες ώρες, 4ωρα – 6ωρα, άρα δεν είναι δικιά σου επιλογή.

Βιβλιοφρικάριος Α : Να συμπληρώσω για την περίπτωση των βιβλιοπωλείων, έχω βρεθεί αρκετές φορές να κάνω παρεμβάσεις με εργαζόμενους που δεν είναι στον Βιβλιοφρικάριο ούτε στον σύλλογο, και είχαμε διεκδικήσει διάφορα. Όμως το ότι εγώ είμαι στον Βιβλιοφρικάριο και ότι εάν χρειαζόταν κάτι θα ερχόταν και άλλος κόσμος, ήταν πολύ σημαντικό. Όσον αφορά για την κινητικότητα, είναι τρομερή, ειδικά στον κόσμο που δουλεύει με μηχανάκια ή σε αποθήκες αλλά και συνολικότερα οι μισθοί και οι συνθήκες εργασίας είναι άθλιες. Εγώ θεωρώ ότι έχουμε χάσει πλέον την μπάλα, έχουμε φάει 50 γκολ. Δηλαδή τότε με το ωράριο έλεγες κάνω 5 κλεισίματα καταστημάτων, έρχεται τώρα το ασφαλιστικό και τα παίρνουν όλα, νιώθεις εντελώς αδύναμος στο τι μπορείς να κάνεις, περνάει από πάνω σου σαν οδοστρωτήρας, το μόνο που μπορείς να κανείς είναι μικρά πράγματα και πολύ δύσκολα μπορείς να πας παραπέρα. Να φέρω ένα παράδειγμα: συζητούσαμε τις προάλλες για την σύνταξη στα 65 και εγώ τους λέω ότι υπάρχει κόσμος που δουλεύει συνέχεια υπερωρίες κάθε μέρα 10 ώρες και παραπάνω και τις περισσότερες φορές απλήρωτα χωρίς ένσημα τι να του πεις ότι θα δουλεύεις μέχρι τα 65, μα αυτά τα επιπλέον χρόνια τα έχει δουλέψει ήδη, δηλαδή τα έχει ανεβάσει μόνος του τα όρια ηλικίας.

ΒΟ. Οι Βιβλιοφρικαριοί λειτουργούν έξω από θεσμούς, δεν είναι σωματείο, πώς λοιπόν μπορείς να κάνεις κάποιες δράσεις και να μιλήσεις σε άλλους εργαζόμενους οι οποίοι θα σε ρωτήσουν ποια είναι η ιδιότητά σου και με ποιο «δικαίωμα» μου προτείνεις να δράσουμε;

Βιβλιοφρικάριος Α : Επειδή υπήρχε το σωματείο με το οποίο τα πάμε καλά δεν μας τέθηκε ποτέ το ερώτημα να αποκτήσουμε θεσμική μορφή. Αντιθέτως, υπήρχε η ανάγκη να μιλήσουμε πιο ελευθέρα έξω από τα όρια του σωματείου. Βέβαια επαναλαμβάνουμε ότι ο χώρος του βιβλίου είναι μια ειδική περίπτωση δεν είναι το χάος του εμπορίου, είναι κάπως πιο εξειδικευμένος ο κόσμος που δουλεύει, γνωρίζεται και κατά συνέπεια έχει αποκτήσει μια άτυπη υπόσταση σε αυτόν τον χώρο ο Βιβλιοφρικάριος.

Ρεπό : Όσον φορά την νομική υπόσταση νομίζω ότι είναι το τελευταίο που μας αφορά. Για να καταλάβετε τι εννοώ εάν κάνω αφισοκόλληση ως ρεπό, θα χαρώ πολύ να με πιάσουν οι μπάτσοι σαν εργάτη και όχι σαν αναρχικό. Θέλω να πω ότι κάποια πράγματα τα έχουμε ξεχάσει ότι είναι αυτονόητα, δηλαδή όταν τα καταστήματα παρατείνουν από μόνα τους το ωράριο αυτά είναι παράνομα και ο κάθε εργαζόμενος θα μπορούσε να καλέσει, λέμε τώρα, τους μπάτσους για να κλείσουν το μαγαζί.

Βιβλιοφρικάριος Β : Για μένα τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ο Βιβλιοφρικάριος δεν θα γίνει δυνατός έχοντας θεσμική συνδικαλιστική υπόσταση αλλά όταν παρεμβαίνει δυναμικά σε μαζικούς αγώνες, αλλά και όταν ένας εργαζόμενος είναι μόνος του δεν αρκεί απλά να τον ενημερώσει το σωματείο για τα δικαιώματά του, χρειάζεται την έμπρακτη στήριξη από κόσμο, έτσι κάνουμε εμείς σε περιπτώσεις απολύσεων, δηλαδή λειτουργούμε περισσότερο ως συλλογικότητα βάσης η οποία δείχνει αλληλεγγύη σε εργάτες.

Βιβλιοφρικάριος Α : Να φέρω ένα παράδειγμα είχαμε φτιάξει την «πρωτοβουλία ενάντια στην επέκταση του ωραρίου» και δεν είχαμε καμία νομική υπόσταση, όταν λοιπόν πήγαμε στον Φωκά σε ημέρα απεργίας για να τον κλείσουμε και όντως το κλείσαμε βγήκε η προϊσταμένη μάζεψε τους εργαζόμενους και τους πήγε σε ένα καφέ λέγοντάς τους ότι όταν φύγουμε εμείς θα γυρίσετε. Εμείς λοιπόν πήγαμε στην καφετέρια που ήταν μαζεμένοι οι εργαζόμενοι, και τους μιλήσαμε και μετά ακολούθησε πορεία στην Σταδίου, στην οποία ήρθαν οι περισσότεροι εργαζόμενοι του Φωκά, βέβαια κάποιοι ξαναγυρίσανε πίσω μετά την πορεία, για δουλειά αλλά τουλάχιστον έστω και για λίγο ήρθαν στη πορεία και κατάλαβαν γιατί γίνεται αυτή η ιστορία, εντάξει δεν έκαναν ολόκληρο βήμα αλλά κατάλαβαν πέντε πράγματα.

Ρεπό : Για μας δε μπαίνει θέμα θεσμικής υπόστασης. Μπαίνουμε μέσα στα μαγαζιά και εάν μας εμποδίσουν και χειροδικήσουν επάνω μας δεν μπαίνει θέμα νομικής υπόστασης, θα τους απαντήσουμε κατάλληλα, μπορεί και εμείς να χειροδικήσουμε. Δηλαδή με απλά λόγια, εάν υπάρχει μια κίνηση 15 - 20 άνθρωποι οι οποίοι είναι διαθέσιμοι να τρέξουν και να βοηθήσουν, η θεσμική υπόσταση είναι μόνο για τους τύπους.

Βιβλιοφρικάριος Β : Για να καταλάβετε πώς το βλέπουμε, τότε που κάναμε την πορεία ενάντια στην επέκταση του ωραρίου, ξεκίνησε με μικροφωνική στα ΕΛΤΑ στην Αιόλου και τελικά κάναμε πορεία στην Ερμού. Λοιπόν αυτή η πορεία καλέστηκε από την πρωτοβουλία εργαζομένων ενάντια στην επέκταση του ωραρίου, χωρίς να έχουμε καμία θεσμική υπόσταση, ούτε σωματείο αλλά η επιτυχία οφειλόταν στη δουλειά που είχε προηγηθεί, δηλαδή αντιπληροφόρηση, κλεισίματα σε καταστήματα, τσαμπουκάδες με αφεντικά…

Ρεπό : και πέρα από την πορεία αν δούμε και τις απολύσεις που έχουν ανακληθεί τα τελευταία 3-4 χρόνια θα δούμε ότι δεν ήταν η επίσκεψη ενός συνδικαλιστή κάποιου σωματείου που πήγε με την καρτούλα του στο αφεντικό, αλλά αντιθέτως ήταν ο αλληλέγγυος κόσμος και οι συνάδελφοι που διαμαρτύρονταν έξω από την κάθε επιχείρηση για να ανακληθούν οι απολύσεις. Με απλά λόγια δηλαδή εάν έχεις 100 άτομα μαζί σου δε χρειάζεται νομική υπόσταση.

Βιβλιοφρικάριος Α : Δηλαδή νομίζω ότι μερικές φορές γίνονται φανερά τα πράγματα και εάν την πάμε και πιο πέρα τη κουβέντα μάς λένε ότι το βιβλίο είναι ειδικό εμπόρευμα, αλλά αυτό που προσπαθούσαμε να κάνουμε ως Βιβλιοφρικάριος ήταν να σπάσουμε αυτήν την αντίληψη, να απομυθοποιήσουμε το βιβλίο. Ποιο ειδικό εμπόρευμα, όταν εγώ κουβαλάω κάθε μέρα κούτες με βιβλία δε ξέρω και εγώ πόσα κιλά μας κοροϊδεύουνε. Δηλαδή θέλω να πω ότι σε όλες οι δουλειές οι συνθήκες εργασίας είναι σκατά, ποιός κόσμος του πνεύματος, τι μας πουλάτε, ποιός κόσμος του βιβλίου, ποιο αριστερό αφεντικό, ποιος αριστερός εκδότης, υπάρχει και ένα χαρακτηριστικό σύνθημα «τι μου λες πως είσαι και πάω να τρελαθώ, άνθρωπος του πνεύματος και όχι αφεντικό».

ΒΟ. Στις δράσεις και στο λόγο σας πέρα από τους τυπικούς εχθρούς το αφεντικό, το κράτος, στον πελάτη με ποιον τρόπο απευθύνεστε;

Ρεπό : Οι πελάτες πάντα μας ενδιαφέρουν, ωστόσο έχει σημασία και για ποια καταστήματα μιλάμε. Ένα super market στην Κυψέλη έχει διαφορετικούς πελάτες από κάποιο άλλο στην Αγία Παρασκευή ή στην Εκάλη, δηλαδή στο super market που δουλεύω εγώ το 75% είναι μετανάστες. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε βρεθεί πολλές φορές σε δυσχερή θέση όσον αφορά την πελατειακή σχέση και είναι πάντα ένα μεγάλο ζήτημα. Χαρακτηριστικά, εκεί που δουλεύω επειδή είναι γειτονιά η σχέση με αρκετούς πελάτες έχει υποκειμενοποιηθεί. Βέβαια υπάρχουν πελάτες που έχουμε πλακωθεί και υπάρχουν και πελάτες που έχουν πάρει το μέρος μας. Όταν λοιπόν έρχεται ο συνταξιούχος χωροφύλακας που νοικιάζει 8 διαμερίσματα σε μετανάστες με 450 ευρώ την τρύπα και βλέπει τον μετανάστη από Ρουμανία που είχε να του πληρώσει το νοίκι 3 μέρες και κάνει φασαρία μέσα στο μαγαζί πρέπει να πάρεις θέση, εννοείται υπέρ του μετανάστη. Πέρα από κάποια ακραία περιστατικά για μας το κριτήριο είναι εάν ο πελάτης μπαίνει στο κατάστημα διότι πρέπει να αγοράσει κάποια προϊόντα για να ζήσει και αντιλαμβάνεται ότι ο κόσμος που εργάζεται είναι πάνω κάτω στην ίδια μοίρα με αυτόν ή εάν μπαίνει μέσα με στυλ ότι τώρα εγώ αφήνω εδώ τα λεφτά μου και σας θέλω όλους σούζα. Ε, τότε θα τον βρίσω, ένας μου είπε μια φορά «αφήνω εδώ 5 ευρώ και θέλω να κανείς γρήγορα» και του λέω «και εγώ αφήνω εδώ 8 ώρες…». Έχει σημαντική διάφορα ο πελάτης από τον καταναλωτή.

Βιβλιοφρικάριος Α : Για τους πελάτες στο σύνολό τους έχουμε γράψει κατά καιρούς διάφορα. Πολλές φορές δημιουργούν μεγαλύτερο πρόβλημα από τα αφεντικά, π.χ. στα κλεισίματα καταστημάτων είχαμε πολλές φορές πρόβλημα με πελάτες οι οποίοι επέμεναν ότι «θέλω να μπω στο μαγαζί να ψωνίσω». Θυμήθηκα τώρα μια πλάκα που κάναμε σε πελάτες στην έκθεση βιβλίου. Τότε, αλλά και τώρα, παίζουν πολύ άσχημες συνθήκες εργασίας στις εκδόσεις Πατάκη, είχαμε μοιράσει λοιπόν ένα flyer, που έλεγε ότι οι εκδόσεις Πατάκη σας κάνουν δώρο ένα βιβλίο. Το flyer ήταν αρκετά αληθοφανές με το logo του Πατάκη και παρακινούσε τον κόσμο πως όποιος προλάβει και πάει στο περίπτερο του Πατάκη, θα πάρει δωρεάν ένα βιβλίο. Έγινε λοιπόν χαμός, πολύς κόσμος πήγαινε να ζητήσει τζάμπα βιβλία και μετά οι υπεύθυνοι του Πατάκη ψάχνανε ποιος το μοίρασε το flyer και τέλος κάνανε ανακοίνωση από τα μεγάφωνα, αλλά ήταν κάποιοι πελάτες που επιμένανε και λέγανε αφού εσείς από τον Πατάκη μου το δώσατε θέλω να πάρω τζάμπα βιβλία. Λοιπόν με την κίνηση αυτή θέλαμε να τη σπάσουμε λίγο στον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο, αλλά χρησιμοποιώντας την καταναλωτική μανία του πελάτη που θέλει να τα πάρει όλα.

ΒΟ. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε τώρα για ζητήματα όχι αμιγώς εργατικά, ξέρουμε ότι το σωματείο βιβλίου χάρτου προσπαθεί να βάλει στις δράσεις του και άλλα ζητήματα τα όποια ενισχύουν την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, όπως να μιλήσεις σε σχέση με τους μετανάστες και για το φύλο, ποια είναι η γνώμη σας;

Βιβλιοφρικάριος Α : Κοιτάξτε να δείτε, όταν μιλάς ενάντια στην εργασία, γίνονται αναπόφευκτα συνδέσεις με άλλα ζητήματα, αλλά ο Βιβλιοφρικάριος έκανε την επιλογή να μη βάζει άλλα ζητήματα. Όποιος θέλει να ασχοληθεί με κάτι άλλο ας το κάνει με άλλες συλλογικότητες, εμάς αυτό που κυρίως μας ενδιαφέρει είναι ο αγώνας μέσα στον εργασιακό χώρο.

Βιβλιοφρικάριος Β : Κοιτάξτε ως Βιβλιοφρικάριος τα διάφορα ζητήματα τα πολεμάμε μέσα στον χώρο εργασίας, δηλαδή εάν υπάρξει ένα σεξιστικό σχόλιο σε κάποιο βιβλιοπωλείο δεν χρειάζεται καν να βγει προκήρυξη, αντιδράς και το παλεύεις άμεσα.

Βιβλιοφρικάριος Α : Ποτέ δεν έχουμε πει ότι τώρα θα ασχοληθούμε με ένα άλλο θέμα, π.χ. ο τάδε είναι στη φυλακή και θα το δημοσιοποιήσουμε, βέβαια βγάλαμε μια αφίσα για τον Στεργίου ως εργαζόμενο που συνελήφθη μαζί με άλλους, βγάλαμε μια αφίσα για τον πόλεμο που και αυτό το συνδέαμε με την εργασία έλεγε «για τα αφεντικά ο πόλεμος είναι δουλειά, για εμάς η δουλειά είναι πόλεμος» και «δε φταίνε μονάχα οι βόμβες αλλά και οι δουλειές» σε αντιδιαστολή με το σύνθημα του ΣΕΚ «δουλειές και όχι βόμβες». Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν απολυθεί μετανάστες οι οποίοι κυρίως δουλεύουνε σε αποθήκες, οπότε τότε μέσα σε όλες τις κινήσεις που κάναμε λέγαμε και δυο λόγια παραπάνω σε σχέση με το καθεστώς των μεταναστών. Για σεξιστική συμπεριφορά μέσα σε βιβλιοπωλεία έχουμε γράψει στο Βιβλιοφρικάριο. Σε γενικές όμως γραμμές αυτή η παρέα των εργαζομένων μαζεύτηκε κυρίως με βάση τον εργατικό χαρακτήρα και είπαμε ότι αφήνουμε στην άκρη τις πολιτικές μας αναφορές, την πολιτική μας ταυτότητα, για τους λόγους που είπαμε προηγουμένως και ξεκινώντας από το μηδέν θέτουμε βασικά ερωτήματα, ποιους έχουμε απέναντι μας, τι είναι αυτοί, πώς θα μιλήσουμε, πώς θα παρέμβουμε, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει πεπατημένη. Βάζουμε λοιπόν ως αφετηρία την εργασία και τα αλλά είναι προέκταση, μας αφορά ό, τι αγγίζει την εργασία που είναι ο πυρήνας της ενασχόλησής μας , π.χ. η κατανάλωση, οι σεξιστικές συμπεριφορές, το μεταναστευτικό.

Ρεπό : Όσον αφορά την πολιτική ταυτότητα και τις πολιτικές απόψεις για μένα είναι αδιανόητο να εμφανιστώ σε μια εργατική συλλογικότητα και να αρχίσω να τους λέω για τον Ντεμπόρ, για τον Βανεγκέμ, για το Νταντά, για τον Σουρεαλισμό και όλες αυτές τις ωραίες αναφορές, είναι εντελώς άκυρο. Πρέπει να βρεις έναν τρόπο να προσεγγίζεις την καθημερινότητα, πολλές φορές μπορεί να αναγκάζεσαι να μιλήσεις για πράγματα που δε σε ενδιαφέρουν όπως π.χ. για το ποδόσφαιρο, εγώ ξαναανακάλυψα το ποδόσφαιρο για να μπορέσω να επικοινωνήσω με άλλους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα κατάλαβα ότι πολλές φορές κάποιες πολιτικές απόψεις είναι εκτός πραγματικότητας, δηλαδή το νταντά είναι είκοσι βιβλία στο ράφι του δωματίου μου. Έτσι μου μπήκε το ερώτημα, πώς κάποια πράγματα μπορείς να τα πολεμήσεις εκεί, μέσα στο χώρο της δουλειάς, εκεί εδαφικοποιημένα. Είναι λοιπόν σημαντικό να χτίσεις δεσμούς αλληλεγγύης με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, να τους στηρίζεις και να σε στηρίζουν, και αυτό είναι που με κράτησε εκεί που δουλεύω, δηλαδή λουφάρουμε όλοι μαζί, κλέβουμε όλοι μαζί, όταν έρχεται ο επόπτης στηρίζουμε ο ένας τον άλλο.

Να σας πω ένα παράδειγμα σε σχέση με τον ρατσισμό, ήταν τότε με το πογκρόμ στους Αλβανούς και ήταν μια εργαζόμενη η οποία περιέγραφε την επόμενη μέρα πώς κατέβηκε και αυτή και συμμετείχε στο λιντσάρισμα και εγώ φυσικά φρίκαρα, έλεγα τι γίνεται; δεν είναι πια κάτι μακριά. Ο ρατσισμός βρίσκεται εδώ, μπροστά μου, είναι ζωντανός. Τι κάνεις λοιπόν όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μία τέτοια κατάσταση; Γιατί έχεις από τη μια πλευρά μία συνάδελφο και από την άλλη μία που κατεβαίνει να πλακώσει μετανάστες στο ξύλο. Αυτό που εγώ έκανα ήταν από τη μια να την απονομιμοποιήσω -αν τυχόν είχε τέτοια νομιμοποίηση- στις συνειδήσεις των υπόλοιπων συναδέλφων, λέγοντας τι πράγματα είναι αυτά, και από την άλλη να μπω σε μία διαδικασία να προσπαθήσω να πείσω τις συναδέλφους να βλέπουν αλλιώς το ζήτημα πελάτης-μετανάστης. Και αυτό γιατί γενικώς το κλίμα όταν πρωτοέπιασα δουλειά ήταν στη φάση: μισούμε τους πελάτες έτσι και αλλιώς, και άμα είναι και μετανάστες τους μισούμε ακόμα περισσότερο... Από τότε έκανα άπειρες συζητήσεις με συναδέλφους πάνω στο θέμα μετανάστες και θέλω να πιστεύω ότι άλλαξα σε έναν αρκετά μεγάλο βαθμό τις αντιλήψεις τους. Ακόμα και όταν τσακωνόμασταν με πελάτες μετανάστες, είχα κάνει ένα τεράστιο ζήτημα να μην τσακωνόμαστε στη βάση ότι αυτοί είναι μετανάστες αλλά στη βάση ότι αυτοί είναι πελάτες. Τέλος πάντων για να το κλείσω λίγο και για να δείξω τη σύγχυση της αποπάνω συνάδελφου θέλω να αναφέρω και το εξής περιστατικό: τα Χριστούγεννα της ίδιας χρονιάς παίρνει σε κάποια φάση ένα παιχνίδι καμιά 10 ευρώ το χτυπάει στο ταμείο της και το χαρίζει στο πιτσιρίκι μίας πελάτισσας αλβανίδας... Όταν τη ρώτησα, γιατί τόση καλοσύνη η απάντηση της ήταν “αυτή δεν είναι σαν τους άλλους”...

ΒΟ. Θα θέλαμε να μας πείτε εάν υπάρχουν κίνδυνοι αφομοίωσης σε σχέση με θεσμικά όργανα ή με τη συμμετοχή σε καλεσμένες απεργίες από ΓΣΕΕ, τι στάση κρατάτε;

Βιβλιοφρικάριος Α : Παλαιοτέρα χρησιμοποιούσαμε τις απεργίες ως αφορμή για να πάμε σε μαγαζιά και να μοιράσουμε κείμενα. Σε κάποιες απεργίες δεν έχουμε κάνει τίποτα, απλά έχουμε απεργήσει, σε άλλες πάλι έχουμε προσπαθήσει να παρέμβουμε πριν την ώρα της πορείας με μοιράσματα σε μαγαζιά ή ακόμα και με κλεισίματα. Δηλαδή θα έλεγα ότι περισσότερο χρησιμοποιούμε την απεργία ως αφορμή για να κάνουμε κλεισίματα καταστημάτων ή κάτι άλλο παρά για να κατεβούμε στην πορεία. Με το γραφειοκρατικό θεσμικό κομμάτι της απεργίας διαφωνούμε για αυτό κάνουμε δουλειά βάσης, με αυτόν τον τρόπο νομίζω ότι δεν τίθεται θέμα αφομοίωσης και πλέον νομίζω ότι αρκετός κόσμος βγάζει λόγο ενάντια στην ΓΣΕΕ. Βέβαια επαναλαμβάνω ότι στη δική μας περίπτωση στο σωματείο βιβλίο χάρτου δεν έχει ηγεμονευτεί ούτε από το ΠΑΜΕ ούτε από πασόκους.

Βιβλιοφρικάριος Β : Βέβαια υπάρχουν και οι κλαδικές στις οποίες συμμετέχουμε πάντα, διότι είμαστε εμείς που τις κάνουμε, είναι από εμάς για μας. Από την στιγμή που ορίζεται η ημέρα της απεργίας τρέχουμε και προπαγανδίζουμε την απεργία από μαγαζί σε μαγαζί, από αποθήκη σε αποθήκη από courier σε courier, από υπάλληλο σε υπάλληλο. Τον τελευταίο καιρό μέσα σε τρεις μήνες γίνανε πέντε απεργίες, τρεις γενικές και δυο κλαδικές, ήτανε αρκετά εξοντωτική αλλά και πλούσια περίοδος.

ΒΟ. Για ποιο λόγο πιστεύεται ότι υπάρχει κόσμος που προτιμά μια πολιτική ταυτότητα από το να εμπλακεί σε εργατικές ομάδες;

Βιβλιοφρικάριος Β : Αυτό όντως συμβαίνει, υπάρχουν πολλοί ελευθεριακοί, αντιεξουσιαστές που δουλεύουν ως εμποροϋπάλληλοι ή στο χώρο του βιβλίου και δεν συμμετέχουν. Ενδιαφέρονται να τρέξουν για άλλα ζήτημα για καταλήψεις, για φυλακισμένους, άλλα δεν βρισκόμαστε να συζητήσουμε για τα εργατικά ζητήματα, και ίσως να είναι λάθος έκφραση αυτή «τα εργατικά», να μιλήσουμε για την καθημερινότητά μας.

Βιβλιοφρικάριος Α : Εγώ θυμάμαι όταν είχε ξεκινήσει ο Βιβλιοφρικάριος έλεγα ότι είναι κάτι κλαδικό άρα δε μπορεί να με καλύπτει συνολικά ως πολιτικό oν, ότι είναι κάτι πολύ επιμέρους, που είναι βέβαια, αλλά προχωρώντας λίγο πιο βαθιά και συναντώντας και άλλο κόσμο άλλαξε αυτή η αντίληψη. Διότι όταν βρίσκεσαι σε μια διαδικασία και ανοίγεσαι και κάνεις πράγματα, αυτά δε ξέρεις πού πηγαίνουν, όμως σε κάποιες στιγμές παίρνεις κάτι πίσω, το νιώθεις ότι με κάποιους επικοινωνείς, τους συναντάς, μιλάς, αναπτύσσεται συντροφικότητα, το οποίο τελικά εμένα με γεμίζει περισσότερο από μια εντελώς γενική θεώρηση να παρεμβαίνω παντού.

Ρεπό : Υπάρχει η αντίληψη σε αρκετό κόσμο ότι τα εργασιακά ζητήματα είναι μαρξιστικά ζητήματα δηλαδή ασχολούνται μόνο οι κομμουνιστές με αυτά. Εγώ προσωπικά το θεωρώ λίγο τραγικό να ασχολείσαι με τα δικαιώματα των ζώων και να μην ασχολείσαι με τη δουλειά σου, για την δικιά σου τη ζωή. Το κλειδί όσον αφορά το κομμάτι της δραστηριοποίησης είτε αυτός είναι ένας εργασιακός χώρος είτε είναι η γειτονιά είτε οτιδήποτε είναι το feedback, η ανατροφοδότηση, δηλαδή η εμπλοκή σε αυτά τα πράγματα έχει να σου δώσει να σου γυρίσει πίσω αρκετά πράγματα. Εγώ μπορεί χρόνια τώρα να γράφω, να δημοσιεύω αλλά ποτέ δεν έφτασα στο σημείο να κλάψω από συγκίνηση για κάτι που έγραψα και να πάρω ανατροφοδότηση. Αντιθέτως, διαπίστωσα ότι η εμπλοκή μου σε διεκδικήσεις στο χώρο δουλειάς μου, μου πρόσφερε πολλά περισσότερα σε αυτό το επίπεδο, πράγμα που όταν το βλέπεις να συμβαίνει σου προκαλεί ερωτήματα. Είναι για όλους μας μεγάλο ερώτημα πώς θα καταφέρεις να μιλήσεις και να πείσεις έναν άλλο συνάδελφο να διεκδικήσετε από κοινού κάτι ή να κατέβει σε μια απεργία και δυστυχώς δεν είμαστε πολύς κόσμος που το κάνει αυτό και δεν υπάρχουν αρκετοί για να σε στηρίξουν. Δυστυχώς δεν είμαστε στις εποχές του IWW (Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου) που πήγαιναν με τον τσαμπουκά και τα έκλειναν όλα.

Βιβλιοφρικάριος Β : Ε ναι, μα βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα δεν μπορείς να βρεθείς με την συναδέλφισσα, με τον συνάδελφο μόνο στο οικονομικό και με το που θα τους μιλήσεις θα τους πάρεις μαζί σου. Δεν αρκεί πλέον να μιλάς μόνο για οικονομικά ζητήματα χρειάζεται ο άλλος, η άλλη να έχουν και μια αντίληψη. Όσοι έχουν ακολουθήσει αυτούς τους νέους αγώνες είμαι σχεδόν σίγουρος ότι είναι άνθρωποι που ζουν έξω από τον καπιταλισμό που έχουν κάνει τέτοιες επιλογές και στην υπόλοιπη ζωή τους. Δηλαδή, δεν έχω δει κανένα που να κατεβαίνεις τις πορείες μας και μετά να πηγαίνει στα μπουρδέλα, ενώ παλαιοτέρα ο βιομηχανικός εργάτης ήτανε διεκδικητικός μόνο στον χώρο εργασίας και στην υπόλοιπη ζωή του δεν ξέρω τι έκανε.

Βιβλιοφρικάριος Α : Εγώ πιστεύω ότι η δυσκολία κινητοποίησης του κόσμου έχει κάνει και με τη συνολικότερη δομή της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή το γεγονός ότι όσο και πεινασμένος να είναι ο άλλος, η μάνα του ο πατέρας του θα του έχουν σε κάποιο χωριό ένα χωράφι ή θα του έχουν καμία γκαρσονιέρα. Δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να πεθάνει από την πείνα, σε αυτή τη χώρα δεν υπήρξε κράτος πρόνοιας αλλά υπάρχει μικροϊδιοκτησία και οικογένεια. Έτσι σήμερα μένουν μέχρι τα 30-35 στο σπίτι δεν έχουν την κουλτούρα να φύγουν, βολεύονται με μια σκατοδουλειά με 600 ευρώ, δεν έχουν έξοδα στέγασης, αγοράζουν με δάνειο ένα αυτοκίνητο για να περνάνε καλά το σαββατοκύριακο, οπότε ποια δουλειά και ποια απεργία και ποιος αγώνας. Είναι δηλαδή μια γενικότερη έλλειψη κουλτούρας, αυτό που κυριαρχεί είναι πώς ατομικά θα κοιτάξει ο καθένας να βρει την άκρη, να κάνει μια λαμογιά, να χωθεί κάπου, να γλύψει για να καταφέρει να επιβιώσει, όχι όμως να επιβιώσει διεκδικώντας συλλογικά, αλλά να επιβιώσει με χίλιους άλλους τρόπους εκτός από αυτόν, ίσως θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτεί η συλλογική διεκδίκηση.

Ρεπό : Υπάρχει τρομακτική έλλειψη στους διεκδικητικούς αγώνες από τα κάτω, αυτοί είναι που γεμίζουν και δίνουν πράγματα στον κόσμο. Ποιους διεκδικητικούς αγώνες από τα κάτω θυμάστε τα τελευταία 20 χρόνια που να έχουν κερδίσει; Όταν συμβαίνει ένας νικηφόρος αγώνας σημαίνει ότι μέσα στην ιστορική εξέλιξη κερδίζονται συνειδήσεις και άτομα. Για παράδειγμα για εμάς εδώ ποια ήταν η πρώτη εμπειρία πολιτικοποίησης; Τα μαθητικά του ‘91, εάν λοιπόν τώρα κοιτάξεις στο χώρο τι ηλικίες κινούνται, παρατηρείς κάποια χρονικά χάσματα, τα οποία συμπίπτουν με κινητοποιήσεις και αγώνες. Υπάρχει δηλαδή ενδεικτικά ένα ρεύμα κόσμου που βγήκε από τα μαθητικά του 90-91, μια επόμενη φουρνιά που βγήκε πάλι με τα μαθητικά το ’98 με τον Αρσένη. Αυτός ο κόσμος έχει δει και έχει ζήσει και γνωρίζει την κουλτούρα της συλλογικής διεκδίκησης.

Βιβλιοφρικάριος Α : Μαζί με τα παραπάνω στην Ελλάδα λείπουν και τα κοινωνικά αντανακλαστικά που όταν συμβαίνει κάτι ο κόσμος αντιδρά άμεσα, όπως σε άλλες χώρες της Ευρώπης όταν ακριβαίνουν τα τρόφιμα πιο πολλοί θα μπουν στα super market και θα κλέψουν ή θα μποϋκοτάρουν ή θα κάνουν καταλήψεις. Αυτό έχει να κάνει με την παράδοση, την καταγωγή και την κουλτούρα των αγώνων που στην Ελλάδα υπάρχει τρομερή έλλειψη.

Ρεπό : Η Ελλάδα έχει αποκλειστικά πολιτική κουλτούρα και ουσιαστικά είναι η πολιτική κουλτούρα του ΚΚΕ. Έτσι δεν έχει εμφανιστεί η εργατική κουλτούρα που αναπτύχθηκε στην Αγγλία ή στην Αμερική ή στην Λατινική Αμερική. Στην Ελλάδα η εργατική κουλτούρα είναι η πολιτική σταλινική κουλτούρα του ΚΚΕ.

Βιβλιοφρικάριος Α : Αυτό έχει να κάνει με την δομή της χώρας, η οποία ποτέ δεν ήταν κάτι συγκεκριμένο, ποτέ δεν ήταν ασ’ πούμε βιομηχανική χώρα. Αυτό που συνέβη ήταν ότι έλεγε ο άλλος, θα φύγω από το χωριό θα πάω μετανάστης στην Αθήνα, οπότε ερημώνει η ύπαιθρος, δεν υπάρχει αγροτική πολιτική και ταυτόχρονα στοιβάζονται όλοι στην Αθήνα και καταστρέφεται η πόλη καθώς χτίζονται τα πάντα. Ποτέ δεν υπήρξε μια ξεκάθαρη εργατική φιγούρα, μεμονωμένα μπορεί αλλά όλες αλέσθηκαν έγιναν μια σούπα μέσα στο χάος της Αθήνας. Η δε κυρίαρχη φιγούρα από το 80 και μετά ήταν να καβατζοθώ ατομικά κυρίως μπαίνοντας στο δημόσιο.

Ρεπό : Επίσης στην Ελλάδα ο συνδικαλισμός είναι απόλυτα πολιτικοποιημένος, υπάρχει παντού το κόμμα, όταν λοιπόν βρίσκεσαι σε έναν εργατικό αγώνα και έχεις από πίσω το κόμμα με την πολιτική θεωρία που λέει ότι δε πειράζει άμα χάσουμε σε αυτόν τον αγώνα έχουμε κερδίσει στις εκλογές μια έδρα παραπάνω, πώς να προχωρήσεις.

ΒΟ. Ποια είναι η άποψή σας για την άρνηση της εργασίας, υπάρχει σαν φιλοδοξία, βρίσκεται σε αντίθεση με το χτίσιμο μιας εργατικής ταυτότητας δηλαδή ισχύει ότι όταν αγωνίζεσαι προσπαθείς να καταστρέψεις τον ρόλο του εργάτη, τον ρόλο που είναι ετεροκαθορισμένος από πριν.

Βιβλιοφρικάριος Β : Η άρνηση της εργασίας ξεκινάει από το ότι αρνούμαι την εργασία μέσα από την εργασία. Πολλές φορές αυτό που συμβαίνει είναι ότι υπάρχει η οικογένεια που σε συντηρεί και λέει ο άλλος εγώ «αρνούμαι τώρα την εργασία» μη δουλεύοντας. Υπάρχει όμως και η άρνηση της εργασίας η οποία πατάει πάνω στο χτίσιμο δομών κοινωνικής αλληλεγγύης φτιάχνονται λ.χ. ταμεία εργαζόμενων. Η άρνηση λοιπόν της εργασίας είναι η λούφα, είναι η κοπάνα είναι το σαμποτάζ, αλλά δεν αρκούν αυτά χρειάζονται και οι μαζικές απεργίες, οι δομές υποστήριξης αλληλεγγύης όπως τα ταμεία αλληλοβοήθειας, χρειάζονται οι ρήξεις με την οικογένεια και οι συγκατοικήσεις.

Βιβλιοφρικάριος Α : Για μια εργατική συλλογικότητα είναι δύσκολο να βάλει στο κέντρο της ανάλυσής της την άρνηση της εργασίας. Εάν θέλει να έχει μια σοβαρή παρέμβαση σε χώρους εργασίας δεν μπορεί να το κάνει αυτό μιλώντας στους εργαζόμενους για άρνηση της εργασίας. Δυστυχώς πρέπει να ξεκινήσεις από πολύ πιο απλά πράγματα και κυρίως για τις συνθήκες εργασίας. Δε γίνεται να πεις στον άλλο «μη δουλεύετε ποτέ» όταν έχει χάσει την μπάλα σε βασικά καθημερινά πράγματα.

Ρεπό : Για να μιλήσεις για άρνηση της εργασίας πρέπει να έχεις ένα αντιπαράδειγμα. Σε γενικές γραμμές η άρνηση της εργασίας περνάει από διάφορες διαδρομές, αλλά εγώ ως πολιτικά δραστήριος θα πω ότι προτάσσω την άρνηση της εργασίας μόνο με συλλογικούς τρόπους και όχι ατομικά. Δε με ενδιαφέρει αν ατομικά κάποιος αρνείται την εργασία, οι ατομικές λύσεις και οι ατομικές διέξοδοι δεν αποτελούν πρόταγμά μου. Μπορεί να πω μπράβο σε κάποιον που κλέβει μια τράπεζα και «αρνείται την εργασία», αλλά πολιτικά μου είναι αδιάφορη κίνηση. Μόνο ως μια συλλογική στάση μπορώ να προσεγγίσω την άρνηση της εργασίας.